İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor. Kendisini sevilmeye layık görmediği için sevilmekten korkuyor. Sorumluluk getireceği için düşünmekten korkuyor. Eleştirilmekten korktuğu için konuşmaktan korkuyor. Reddedilmekten korktuğu için duygularını ifade etmekten korkuyor. Gençliğinin kıymetini bilmediği için yaşlanmaktan korkuyor. Dünyaya iyi bir şey vermediği için unutulmaktan korkuyor. Ve aslında yaşamayı bilmediği için ölmekten korkuyor.
Çoçuk Psikolojisi
Isabelle Filliozat diyor ki..
Eğer çocuğunuz sosyalleşmekten kaçıyor ve arkadaşını eve çağırması rağmen onunla gerçekten de oynamak istemiyorsa sakin ve herşeyi tekbaşina yapıyor ise sizin onun duygularina yanit verdiginiz için her sorunu ben çözmeye çalışırım burada diyen çocuk travmatik süreçlerin başladığını açıklıyor kadın Böyle bir durum varsa bu yaşına kadar öğretmedigi eksik kavramlar olduğunu anlamıs olursunuz diyor. Ve gerçekten çok geç olmuş olabilirsiniz diyor.
Herşey yaşında güzel cümlesinde eklemekten vazgeçmiyor yazar. Her bölümde buna vurgu yapıyor geç kalınmış öğretiler felaketi doğrurur diyor...
