Bir düşünsene, gerçekten de dünyaya Ermeni bir aileden gelmişsen, kırım yıllarında kendilerine sığınan Ermeni ailelerini teslim etmeyen Dersim ahalisinin başına dünyayı yıktın.
Sabiha - Karin Karakaşlı
Sayfa 108 - Metis YayınlarıKitabı okudu
…evim kumdan kaleymişçesine hoyrat bir elin darbesiyle yıkıldığında, güzelim sahilim için de “Oralar artık sizin değil” denildiğinde kalakaldım. Hazırlıksızdım. İnsan yok oluşa nasıl hazırlayabilir kendini?
Sayfa 85Kitabı okudu
Diğer saatler ilerlemeye devam ediyorsa senin zamanın arizalidir.
Bir an ölüme yakın duranların yüzlerine vuran o tarifsiz ruh aydınlığını seyrettim.
Sayfa 46 - Mari Gerekmezyan’ın yüzüKitabı okudu
“Sanki magmanın özüyüm, kraterin lavı, çarpacak göktaşı, sarsacak deprem, taşacak suyum. Korkun benden, çünkü kaybedecek hiçbir şeyim kalmadı.”
Sayfa 44Kitabı okudu
Bekleyişini yoğuracaktı, beklediği bir şey kalmayana kadar.
Sayfa 43Kitabı okudu
Kendi olma mücadelesi
“Sadece kendimi var etmek istedim her şeyimle. Hepsi bu. Kimsenin bana saldırmasına gerek yok aslında. Kendi olma mücadelesi yeterince büyük bir ceza.”
Sayfa 41Kitabı okudu
Camille Claudel
Söylesene, neden kırlarda değilim, neden neşeyle koşmuyorum, üzerimde tül gibi incecik bir elbise. Yabani çiçekler, usul usul akan bir dere, baharın, tazenin kokusu, aşk… Hepsi de bana çok fazla uzak.
Sayfa 42Kitabı okudu
Deprem
Kendi ülkemde bir acının yabancısıyım. Bu öyle insanın kendini karşısındakinin yerine koyup da anlayacağı, içinde hissedeceği cinsten bir şey değil. Elin İsviçrelisi onca deneyimiyle o an buralara benden çok daha ait.
Deprem
Kendi korkumu hatırladıkça yüzüm kızarıyor utançtan. Oysa ölümüne gerçekti benimki de. Yine de burada, tüm korkuların korkulduğu ve artık korkulacak hiçbir şeyin kalmadığı bu yerde, insanları taşlaşmış, taşları tozlaşmış bu yerde benim yaşadıklarım nasıl da önemsiz ve şımarıkça kalıyor.