Sabah yataktan çıkmaktan korktuğumuzda, içimizdeki çocuk aslında şuna benzer şeyler söylemektedir bize: "Beni zorla işe, okula, herhangi bir yere götürdün, hatta sürükledin ve orada da beni istemediğim şeyler yapmaya mecbur bıraktın. Başkalarını mutlu etmek için bana acımasız davrandın. İhtiyaçlarımı umursamadın, görmezden geldin. Duygusal olarak aç bırakıldım, baskı gördüm, çok yoruldum. Artık bunu yapmaya devam edemeyeceğim. Dinlenmeye ve şefkate ihtiyacım var."
Sayfa 39Kitabı okudu
İki kişi arasında yaşanan bir şeyi, o iki kişi dışında hiç kimse bilemiyor. O şey ne kadar anlatılırsa anlatılsın.
Sayfa 109 - İthakiKitabı okuyor
Erteleme, içimizdeki anne-babaya karşı pasif-agresif bir davranış biçimidir.
Erteleme, içimizdeki anne-babayı cezalandırmaktır.
Uzaklığını bindiği taksi daha yanımdan ayrılmadan duyuyorum içimde.
Sayfa 108 - İthakiKitabı okuyor
"Beni asla bırakma Gece, asla;' demiştim; "sensiz nasıl yaşanır bilmiyorum. Ölürüm herhalde gidersen:'. Gülmüştü. "Seni bırakmam kendimi bırakmam olur. İnsan kendisini bırakıp nasıl gider?" demişti. Gülmüştü. Evet, gülmüştü.
Sayfa 106 - İthakiKitabı okuyor
Daha önce hiç görmediğim bir şey vardı gözlerinde.
Sayfa 105 - İthakiKitabı okuyor