Yüzün diyorum bir bir bir bir,
Yüzün diyorum iyi bir gün başlıyor.
Çoktan durmuş gibi bir şeyler orda.
Saatler durmuş, sesler durmuş, savaşlar durmuş.
Ne geç kalma telaşı işçi duraklarında kadınların,
Ne bir köpek havlaması sokaklarda,
Ne de ölü bir çocuk sokulmuş fotoğraflara.
Uyanmayı beklemiş sanki bir dağ yüzyıl boyunca,
Boynunla saçların
başıma gelen bir heves
bir serinlik
gittikçe kalbimi gagalayan bir kuş
sevdiği şeye dokunmadan etrafını döndüğüm
içimde sessizce büyüyen bir yer
düşmek değil
çakılmak isteği
Bi an bahçemizdeki kavak ağaçlarıyla anılarım geliyor aklıma ne uzun ne heybetlilerdi ama! Belli bi yaşa kadar isimlerini kabak diye bilirdim bir gün bir cümlede geçirmiştim ki abim de ne dedinn ne dedinn senn bir daha söyle deyip zorbalayınca asıl adını öğrenmiştim. evet! Artık arkilerimden +1 sey fazla biliyordum onlar da kabak diyorlardı ve bu