sonra gelip giden neydi? şöyle uzaktan bir baktım -hicran-
öpüşürken çekilen neydi, kıyı ne, güz kimdir -hazan-
kuşlar nereye uçar, nereye akar ırmaklar, sözler nereye -hüzün-
Sayfa 59Kitabı okudu
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
herkes gidiyordu, kalbimi yaktım
alevinden bir damla gömleğime sıçradı
sonra gelip giden neydi? şöyle uzaktan bir baktım -hicran-
öpüşürken çekilen neydi, kıyı ne, güz kimdir -hazan-
kuşlar nereye uçar, nereye akar ırmaklar, sözler nereye -hüzün-
üç kızıydı tanrının bunlar, ellere sor
eller parmakları neden böyle okşar ...
kimin sonu oldum, kimlere son, kimleri çok sevdim
bir yerde oturmanın kuğusunu buldum -masa örtüleri-
bordoyu ikiye bölen elleri -eller-, uzun eski çay bahçeleri
Sayfa 59Kitabı okudu
göğü kanadı sanan kırgın kuşlar nereye uçar
_Biz kimiz? Nereden gelip, nereye gidiyoruz?
_Biz insanlar, bir kapının önüne bırakılmış yeni doğan bebekleriz. Sepetlerimize bebeklerin kim olduğuna, nereden geldiğine dair ya da atalarının kimler olduğuna dair bir not da iliştirilmemiş. Bu yetim bebeklerin sicilini öğrenmeyi özlemle bekliyoruz. Pek çok kültür sürekli olarak ebeveynlerimizle
Huzursuz muydum alıcı kuşlar gideli
uçurumlarımdan
belki
ama
kalbim
ne çok yorgun kalbim ne çok
Sayfa 47Kitabı okudu
dört yanı inançsızlığın sardığı günler
dört yanı inançsızlığın sardığı bir gece
korkuyu çağıran sular, vahşeti öten kuşlar arasında
senin sesin değil miydi aydınlığı damıtan
Sayfa 26Kitabı okudu
Karın yağacağı yok İstanbul’ a oğlum .
Yalnız ben gideceğim.
Gökyüzünü göremez oldum şu yüksek binalardan
Sevdaları da çekilmez oldu aşk trafiği hepten kırmızı
İş gücü çoktan bıraktım öylesine gidip bakıyorum
Gün öldüreyim kendimi oyalayım diye işte
Önce kadınlar ve çocuklar diyenlere karşı
Önce insanlık diyesimi getiriyor susuyorum
Bilmiyorum
Çölün ortasında kalmışım
Aç ve susuz
Güneş yakıyor
Üstüm başım kum
Nereye gideceğim biliyorum
Her yer aynı ve her yer kum
Kumdan kaleler olsa ne yazar
Dünya senin olsa ne yazar
Çölün ortasında susuzluktan ölmüşsün
Dünyaya kime kalmış bana ne
Çöl içine çeker beni
Bu kumlar sonum olacak
Bir çaresi olmalı
Gidecek bir yer ama kumlar olmasın
Çölden uzakta bir yaş var mı
Nefes alsak da olur
Şimdi bir nehirin kıyısında yaşamak ne güzel olurdu hem su hemde yaşam birde yüreğim de yatan bir kuş var
Kuşlar uçar özgürlüğe giderler
Bende sana koşmak istiyorum çölün ortasında ve nereye gideceğimi bilmeden her yerde sen varsın
Sensin dünya gözümdeki ışık...