Mutlu uyumak lazım azizim.
Madem uyku yarı ölüm halidir,
o halde mutlu ölmek lazım,
her gece...
"Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün ya da bugün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir.Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun."
Sayfa 106Kitabı okuyor
"Ben, kimsesizliğe inat nehir sineklerini arkadaş edinen ve onlara hükmedenim. Hayatım boyunca mutlu olamadım. Bu benim zaafımdı. Mutluluktan ve mutlu insanlardan en çok nefret edendim.
Ben gülüşen cesetlerin ölüm çığlıydım!"
Sayfa 19 - Oleksa YayıneviKitabı okuyor
“İşsiz güçsüzlük yalnızca ortalama insanlar için öldürücüdür.”
Sayfa 92Kitabı okudu
Işık Sarca'nın güncesinden...
24.08.2008
Daha önce toprağın tadını almamıştım. Bugün ise o toprak zeminde son nefesimi vereceğimi düşünürken ve soluğum kesilirken tadını aldım.
Acıydı, yaralayıcıydı ama en çok ölüm tadı vardı çünkü bir mezarlığın ortasındaydım.
Ellerimi kollarımı bağladılar,
"Kurbanlarım için hazırladığım oyuncakların ortak özelliği ne biliyor musun?" Derin bir nefesle kendime kısa bir zaman tanıdım. Acılarınızı üzerlerinde taşıyorlar." Geriye çekildim. "Ve senin hayat boyunca tum acılarını kalbin taşıdı."
Elimin gecenin karanlığında hışımla havalanmasıyla bıçağımın kalbine saplanması bir oldu.
"Büyük yaralar, cok daha büyükleriyle kapanırmış, Rose." Gözleri en son bıçağı kaldıran elimle birlikte havaya kalkmış ve orada asılı kalmıştı. Kendi kanında boğuluyordu şimdi.
Kalbine saplanan bıçağın soğukluğunda ruhu infaz edilmiş, gözleri açık bir şekilde ölmüştü.
"Artık mutlu olabilirsin. Ölüm günün kutlu olsun," diye fısıldarken bıçağımı kalbinden çektim. "Tatlı uykular, küçük Rose."
Karım VI
Butıga Usta ile benim aramda korkunç bir ayrım bulunduğunu düşündüm. Butıga Usta insanlar için masa, dolap yaparken en başta sağlamlık, dayanıklılık arıyor; tek amacını bunda görüyordu. İnsan ömrünün uzunluğuna önem verdiği için ölümü pek aklına getirmediği, hatta belki buna olasılık bile tanımadığı ortadaydı. Bense binlerce yıl dayanacak demir ve taş köprüler kurarken, "Sonsuza kadar kalacak değiller ya. Bu kadarı yeter..." diye düşünmekten kendimi alamazdım. Aradan zaman geçip, derin düşünen bir sanat tarihçisinin gözüne Butıga'nın dolabı ile benim yaptığım köprüler ilişirse sanat tarihçisi herhalde şöyle diyecektir:
"Bu iki usta kendi alanlarında hayli ilgi çekerler. Butıga, insanları çok sevdiğinden onların ölmesini, yok olup gitmesini istemez, o yüzden insanların ölümsüzlüğünü düşünerek ev eşyası yapardı, insanları, yaşamayı sevmeyen Mühendis Asorin ise yaratıcılığının en mutlu dakikalarında bile ölüm, yok olup gitme, son bulma düşüncesinden kurtulamadığı için bakın, onun çizgilerine ne kadar zavallı, kırık dökük, ürkek..."
Sayfa 256 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Yaşıyorum, dedi delikanlıya, aysız ve kamp ateşsiz bir gece, hurma yerken. Ve bir şey yerken yemekten başka bir şey düşünmem. Yürüdüğüm zaman da yürüyeceğim, hepsi bu. Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün ya da bu gün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte, ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen, mutlu bir insan olursun.
Sayfa 102 - Can Yayınları 103. Basım Eylül 2008Kitabı okuyor
kırmızı deynek
Havanın yüzünde bir kırlangıç sürüsü
Ve yabanıl ak atlar doludizgin
Bu sabah, bu sabah öylesine güzel ki
Bu sabah yağmur yağacak
Bu sabah gün açacak
Bu sabah tekmil tornurcuklar patlayacak
Bahar patlayacak
Köpükler, bulutlar patlayacak
Özlemierin en güzeli, tozlu bir özlem
Topraktan yeni çıkarılmış
Üç bin yıllık yunan şarabı
Atların kara
Sayfa 85 - Yapı Kredi Yayınları
