Aşkım Miracım Olsun; Aşkıma Şahit Ol Allah’ım!
Dünya müminin zindanıymış,
Bunaldım bu zindandan Allah’ım!
Yüreğimdeki sevgini öyle büyüt, öyle büyüt ki,
Yüreğim artık bu dünyaya sığmaz olsun…
Aşkım miracım olsun Allah’ım, aşkım miracım olsun!
Kalbim bir Burak’a dönüşsün ve beni alıp sana getirsin.
Yedi kat göğü aşkınla aşıp huzuruna varayım,
Huzurunda başımı secdeye koyayım,
Sonsuza dek hep
Bittim dediğin yerden bitermiş güzellikler,
Acılar çağrısıymış mutluluk yaşlarının.
Darbe nereden gelirse oradan güçlenir
Kırıla kırıla sertleşirmiş kemik.
Şimdi bir düzlükte, göğümdeki güneşle,
Ardımdaki tepeleri, yağmurları gördükçe
Daha emin oluyorum geleceğimden.
Kelimelerin gücüne, ruhumun belleğine,
Hayallerimin ulaşılabilirliğine
Daha da inanıyorum.
Bir gün biteceğim bittiğim yerden, biliyorum!
Sen yeryüzünü kendine yol yapmış, üstüne basarak yürüyen bir gökyüzüsün Morenka.
Ruhunu ormanlara dayamış ,dallarına öfkeyi nefreti kini hüznü acıyı asmış, yapraklarında sevinç neşe mutluluk keyif açan bir gökyüzüsün.
Sen ormanların en şeffaf yeşilli, yeryüzünün en zifiri karanlığı, gökyüzünün en keskin mavisisin.
Sen şehirlerin sesi ,ormanların
İnkılap ocağında yetişen Filistinli çocukları Davut’un savaşından arta kalan sapan taşlarınla birlikte yağan rahmet yağmurları, mutluluk mucizesinin sembolüdürler. Güneş doğmak üzere. Buğdaylar başağa durdu. İbrahim’in attığı tevhit tohumları fetret dönemlerinden sonra yeniden yeşermeye başladı. Bu ümmetin yanan yüreği, mutlak hakikatin yetişen fidelerinin ağaçlarının gölgesinde serinleyecektir, Rabbimin izniyle.
Karanlık Deniz
Şimdi seni düşünüyorum, biliyorsun
Aklıma ellerin geliyor önce
Yağmurlu birgün hatırlıyorum
Islanmış bir serçe kuşu hatırlıyorum
Durup durup ölümü hatırlıyorum
Alnıma bir ışık vuruyor karanlıkta
Sonra alabildiğine bir sessizlik başlıyor
Alabildiğine bir deniz
Alabildiğine kum
İçim ürpertilerle dolu
Karanlık denizlerin ortasında
Seni