Bir geçmiş yaratacağım kendime, yepyeni bir geçmiş.
Kandan, kinden ve ihtirastan uzak.
Artık daha mutlu, daha sevinçli uayanacağım sabahları.
Tıpkı çocukluğumdaki gibi.
Ben sevinç dolu uyanmayali o kadar uzun zaman oldu ki.
Bir nar ağacı büyüyor içimde şimdi.
Kokusunu duyuyorum
Ben seçtim ve ben yaşadım.
Pişman mıyım, hayır.
Mutluyum, mutluydum.
Bir kış masalıydı bu.
Yaşadım ve yaşayacağım.
Küçücük bir ölüm mü korkutacak beni?
Heba, yoksa ne anlamı olurdu ki yaşamın.
Kışlar üsütmeyecek artık beni.
Her an kar sessizliğine ve huzura dönüşülecek
ve bir nar ağacı büyüyecek içimde.
Sevinç dolu sabahları uyanıp onu sulayıp koklayacağım.
Yeniden ve yeniden.
Kâbuslar Evi - Çağan Irmak - 12.bölüm
gözle görülmese de...
Genç kral, "ülkemiz özgür," dedi. " Sende kimsenin kölesi değilsin. "
Dokumacı, "Savaşta güçlükler Zayıfları köle yapar,barışta ise zenginler fakirleri köleleştirir," dedi. "Yaşayabilmek için çalışmak zorundayız, oysa bize öyle düşük ücret ödüyorlar ki,ölüyoruz. Bütün gün onar için çabalıyoruz;onlar kasalarını altınlarla dolduruyorlar,bizimse çocuklarımız vaktinden önce sönüp gidiyor,sevdiklerimizin yüzleri sertleşip çirkinleşiyor. Üzümü biz eziyoruz, şarabı eller içiyor. Mısırı biz ekiyoruz ama sofralarımız bomboş. Gözle görülmese de vurulmuşuz biz,herkes,özgürsün dese de köleyiz. "
Sayfa 14Kitabı okudu
Bu sadece görüşme ziyaretiydi. Acaba kız evi isteme ziyareti için 'Buyrun gelin' diyecek miydi? Gelsinler miydi?
...
Perşembe gününün akşamı, münasipti, buyursunlardı.
Perşembe gününün akşamı hiç olmadı...
...
Seferberlik ilan edildi...
Sayfa 89 - TimaşKitabı okudu
“Ah keşke sen de yanımda olsaydın! Orada, dar sokaklarda cıvıl cıvıl kağıt fenerler iri kelebekler gibi çırpınıp dururlar. Rüzgar çatıların üstünden esip geldiğinde bu fenerler renk renk sabun köpükleri gibi inip kalkar.”
Can
