Anne babamızın, ailemizin, öğretmenlerimizin, patronlarımızın ya da kültürümüzün bize kurduğu trene atlarız ve gideriz, gideriz, hızlanırız, bize hayranlık ve kıskançlıkla bakan insanlara el sallarız. Ne var ki nadiren durup şunu sorarız: “Ben bu yolculukta kimim?” Ya da Amerikan yerli halkının söylediği gibi; Ben en son ne zaman hayatımın dansını ettim? Ben en son ne zaman hayatımın şarkısını söyledim?