“Savaşın Freud üzerinde bıraktığı bir diğer önemli etki ise, insanların ölmeye yönelik tutumları olmuştu. Savaştan önce ölüm sanki hiç yokmuş gibi davranan insanlar, savaşlar patlak verdiğinde bunu adeta gündelik yaşamlarının bir parçası gibi kabul etmişlerdi. Bu durum insanları, ölüm hakkında hiçbir kaygının olmadığı ilkel bir anlayışa geriletmişti. Bir anlamda, savaş döneminde insanlar, medeniyet öncesi bir ilkelliğe hapsoluyorlardı. Bu durumun ortaya çıkardığı en çarpıcı şey, insanların, ilkel yanlarını hep muhafaza ettiğiydi.”
Duygusal olarak stresli DEB'li bir çocuk aniden ve gerçekten "yorgun" olmaktan şikayet edebilir ancak birkaç dakika sonra bu kaygının kaynağı, ki bu da kapasitesini aştığını düşündüğü ev ödevi gibi bir şey olabilir, ortadan kaybolursa enerjisini geri kazanabilir. Ebeveyn, çocuğun numara yaptığı sonucuna varabilir. Gerçekte olan şey, doğru prefrontal korteksin duygular aşırı tehditkar olduğu için beyin sapındaki retiküler oluşum olarak bilinen bir nöron ağını aşırı engellemesidir burası uyarılma devresinin önemli bir parçasıdır.
"Eşinize olan sevginizin sırrı nedir komiserim?" diye sordu Mehmet Ali
..."Saygı önemli saygı... Aileleri, ülkeleri ayakta tutan saygıdır. Sevginin değil, saygının tükendiği yerde savaşlar başlar! Yazın bunu bir kenara..." Abasbssahsvah
“Zekeriya Sertel, ayağının tozuyla yaptığı konuşmalardan birinde, şu noktaya dikkati çekmiş:
"... Atatürk'ü inkâr etmek affedilmez büyük bir günah olur. Atatürk hiçbir şey yapmamışsa yeni bir Türk devleti kurmuştur. Bu, Türk tarihinin en önemli olaylarından biridir. O tarihten sonra Türkiye kendi sınırları içinde bağımsız bir devlet olabilmiştir."
Arkasından şu sözler: "... İlk önce şunu belirtelim. Atatürk bizim anladığımız anlamda Doğulu bir diktatör değildi. Bir Şah değildi. Biz onun devrinde, İnönü devrinde olduğundan çok daha serbest konuşur ve yazardık."
Bu sözleri söyleyen adamın, Mustafa Kemal Paşa ile çatışmış bir Türk aydını olduğunu, hiç akıldan çıkarmayınız.”
Sayfa 49Kitabı okudu
"Bence kaygı onu tanımamış olduğu için yitip gitme ya da altında ezilip kalmak istemeyen her insanın katlanip çıkmak zorunda olduğu bir serüvendir. Dolayısıyla doğru bir şekilde kaygılanmayı öğrenen insan en önemli şeyi öğrenmiş demektir."
Sayfa 23Kitabı okudu
