“Aşkın ortalama süresi iki yıldır; iki yıldan sonra aşk biter, arkadaşlık, dostluk ön plana çıkar. Zaten aşk değişkendir, nefrete de dönebilir, sevgi hâline de gelebilir. “Ben seni seviyorum, ömür boyu da seveceğim” demek yerine, sevgiyi beslemek gerekir.“
Sevgi, öğrenilmesi gereken bir duygudur..
“İnsanda genetik olarak sevme yeteneği vardır ama bizim bu potansiyeli fark ederek onu geliştirmemiz gerekir. İnsanın içinde bir ham duygu olarak vâr olan sevgiyi, çekim duygusunu kültürel olarak şekle sokmak gerekir. Bu bakımdan sevgi öğrenilmesi gereken bir duygudur.”
İnsan, yaşamındakı dış koşulları değiştirerek kendini kurtulmuş olduğuna ikna edebilir, ancak şartların görünürdeki farklılıklarının ötesinde o, her zaman sahip olduğu sorumluluk, bütünlük ve sevgi derecesine göre Oluş merdiveninin aynı basamağı üzerine yerleştirilecektir.
"Kişi ancak bilmiyorsa, öğretebilir," demişti Dreamer, "gerçekten bilen öğretemez! 'Anladığımız' şeyi, 'gerçekten' bizim olanı bir başkasına aktaramayız. Mutluluk, zenginlik, bilgi, istek ve sevgi dışarıdan edinilecek şeyler olmadıkları gibi, başkaları tarafından da verilemezler; onlar sadece hatirladıklarımızdır ve özümüzün demirbaşlarıdır; her insanın sahip olduğu bir tür doğal mirastır.
Tüm düşüncelerimiz, duygularımız, arzularımız ve hayallerimiz görünmezdir. Umutlarımız, hırslarımız, sırlarımız, korkularımız, şüphelerimiz, şaşkınlıklarımız, ikilemlerimiz, kararsızlıklarımız ve beğeni, arzu, karşıtlık, sevgi ve nefret gibi tüm hislerimiz zayıf ve algılanamaz olmakla birlikte, tek gerçek olan varoluşa aittirler.
