Şiirler, anlatı olduklarında bile, öykülere benzemez. Bütün öyküler zafer ya da yenilgiyle sonuçlanan meydan savaşları hakkındadır. Sonuç ortaya çıkacağına yakın her şey o sona doğru harekete geçer.
Oysa şiirler sonuca aldırmaksızın, bir yandan yaralılara bakar, bir yandan da korkunç ya da galip olan tarafın yabanıl konuşmalarına kulak vererek aşarlar savaş alanlarını. Bir çeşit barıştır sundukları. Uyuşturuculara ya da ucuz kandırma yollarına başvurmadan, tanıyarak ve bir zamanlar yaşanmış olanın hiç yaşanmamışçasına yitemeyeceği vaadiyle getirirler bu barışı. Bu vaat anıtların söz ettiği vaatlere benzemez. (Hâlâ savaş meydanında olan kim ister taştan anıtları?) Dilin vaadiyse, dili isteyen, dili çağıran yaşantıya bir sığmak sunması, ondan haberli olduğunu belli etmesidir.
PdfKitabı okudu
Beklemek ve görmek gerekir ve aslında kimse hiçbir şeyden tam anlamıyla emin değildir; ne yaptığından, verdiği karardan, gördüğünden ya da çektiği acıdan emin değildir, her an, er ya da geç, kat be kat artan bir olanaksızlıkla, sona erer; günler, hatta her şeyi ayakta tutuyor gibi gözüken, oysa aslında sadece zapt eden saniyeler geçtikçe, her şey kendi sonuna doğru ilerler:
Sayfa 22Kitabı okudu
Ölüm
Belki biri şöyle diyecek: “Sokrates, seni böyle zamansız bir sona sürükleyen bir ömüre utanç duymuyor musun? “Bana bunu soracak olana açıkça yanıt verebilir ve diyebilirim ki: Dostum, yanılıyorsun. Değeri olan bir kimse, yaşayacak mıyım yoksa ölecek miyim, diye düşünmemelidir; bir iş görürken yalnızca doğru mu eğri mi, yürekli bir adam gibi mi yoksa tabansızca mı davrandığını düşünmelidir.
Doğru olmayan bir insan için tüm evren bir yalandan ibarettir. Elle tutulamaz, tutmaya kalktığında avucunda büzülüp kaybolur. Bir zaman sonra kendisi de sahte bir ışığın düşürdüğü sahte bir gölgeye dönüşerek varoluşu sona erer.
Sayfa 168 - Martı YayınlarıKitabı okudu
