Kardeşimin (9) kitaplığında bulunan bir kitaptı. Başta bana çok çocukça olduğunu düşünmüştüm ama okuyunca çok hoşuma giden bir kitap oldu. Yazar tam bir çocuk Stephen King'i. Sonunda ne olacağını merak ediyorsunuz. Hoş ama tabiki de bir çocuk kitabı.
Kitabı okudum gerçekten beğndiğim kitaplardan biri ve herkese tavsiye ediyorum.
Kitap içten içe bir korku veriyor ve aynı sen yaşıyormuşsun gibi hissettiriyor. Başta kafa karıştırıyor ve sonradan her şeyi açıklığa kavuşturuyor. Bir tahta parçası ne yapabilir ki diye düşünüyorsunuz ama korkutucu şeyler yapmada üstüne yok.
Çerez gibi bir kitaptı benim için. Okumaya başlıyorsunuz ve çabucak bitiyor. Kesinlikle okumalısınız, çok güzeldi gibi bir yorum yapamayacağım. Fakat çabucak bitirebileceğiniz çerezlik bir kitap istiyorsanız Korku Gecesi'ni önerebilirim.
Yıl 2009. Yağmurlu bir yaz günü.
Zamanın da okumuştum ve akıcı güzel bir dili vardı. Mesela kitabın baş rolü bir olaya karışıyordu ve sonucunda bir olay yaşanıyordu. (Zaten mantıklı olan olay'ın sonucunda bir olay yaşanması değilmi. ) Gemiden denize atlayışını hayal etmiştim, ayağını mercan kayalıkları kesiyordu. Rengi kırmızı göz alıcı bir renk, mas mavi su ama tam köpek balıklarının gezebileceğini düşündüğüm bir su ve hafif sığılık. Tabi ayağı kesilince köpek balıkları kanın kokusunu alıyordu ve sonucunda adrenalin patlaması. Bu görüntü (hayalimde canlandırdığım) kitabın kapağını her gördüğümde aklıma gelir. Belki de kitapları saklamamızın en büyük sebebi budur. Değişik içeriklere sahip bir kitap. İsteyerek okuduğum ve bitirdiğim ilk kitap bu kitap olabilir. (He şunu unutmayayım; Çaldığım ilk ve son kitap.)
Kitap okumaya bu kitapla başlamadım tabi ama kitapları anlamaya ve içeriklerini unutmamaya (Alis harikalar diyarında ve bu kitap) bu kitap ile başladım.
Kitabın arkasında da dediği gibi eğer bu kitabı okuyorsanız tok karna sakın okumayın. Ama kitap güzel bir kitap. Kesinlikle tavsiye ederim.
İYİ OKUMALAR
Ah küçüklüğümm. Ne okurduk be. Günde bir kitap bitirirdim. Başım ağrırdı öyle birden hepsini okurdum çünkü. Ödüm kopardı, bir köşeye kıvrılır kendimi strese sokardım ama ne güzel anlatıyordu bırakamazdım bir türlü. Kazağımı gözlerime kadar çeker nefes nefese terler içinde okurdum. Niye o kadar korkuyordum bende anlamadım. Aşırı empatik oluşumdan ötürü diye tahmin ediyorum. Kendimi o an, o mekanda, ana karakterin tüm hissetiklerini an be an hissettiğim için olabilir. Aşırı eğlenceliydi. Toplamda en az 31 farklı bu tarz kitapları vardı R.L. Stine'ın. Bunun verdiği hazzı bir başka seriden de almıştım ismi Animorphs. İngilizceydi tabii onlar ama Türkçesini de bulmuştum lakin Türkiyede çok tutulmamış galiba sacede bir kaç
kitabı vardı. Ah bi bilselerdi lezzetini... neyse kendimi çok kaptırıyorum Hadi bi göz atın şuna :p