“Ve dedik ki; Ya Adem, yerleşin sen ve zevcen cennete ve yiyin ondan gıdalanın dilediğinizce bol bol. Ve sakın AKRABA olmayın şu SOY ile. O takdirde ZALİMLER’den olursunuz.”
2/Bakara suresi; ayet: 35
Bakın, bütün meallere bakın. Araştırın, böyle bir çeviriyi imkânsız bulamayacaksınız. Yeme içme fiili geçiyor diyerek hemen şecere kelimesini ağaç olarak çevirivermişler. Akraba kelimesini de yaklaşmak olarak halledince ortaya bambaşka bir hikâye çıkıvermiş. Adem ve zevcesi bir elma yemişler ve bu sebeple cennetten çıkarılmışlar. Halbuki “akraba” adı üzerinde kendisiyle soy bağ, genetik yakınlık bulunan kimse demektir. “Şecere” ise soy kütüğü demektir. Ağaç bildiğimiz meyve veren ağaç değil, meyvesi insanlar olan soy ağacıdır. Ayette de geçen bu Arapça kökenli şecere kelimesini günlük yaşantımızda zaten soy anlamında hepimiz kullanmıyor muyuz?