“Sessizliğini seviyordum onun, hatta yokluğumda benim yerime de susmuş olabileceğini düşünüyordum.”
Sayfa 120Kitabı okuyor
Böylece, uzaklara bakmak neredeyse ailemizin kaderi oldu.
Sayfa 32Kitabı okuyor
Ona, kendini anlatmak için hayat bazen beklediğimizden hızlı davranıyor diyecektim ama vazgeçtim, o sırada bu cümle, fazlasıyla anlam yüklediğimiz boş sözlerden biriymiş gibi geldi bana.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Yürüdükçe eriyor, her adımda parçalanıyor ve kendim olmaktan çıkıp etrafa dağılıyordum sanki.
Dahası, kendisinden sıkılıp büyük bir gayretle başkası olmaya çalışmış da bunu bir türlü başaramamış, başaramayınca da orta yerde öylece kalakalmış gibi gözüküyordu.
Sayfa 21
"Kaldı ki, kendi kendime bir açıklama yapsam bile, hangi kendime yapacaktım? Masanın birinde genç, birindeyse yaşlı ve yorgundum.Ben bana, ben bana bakıyordum.Daha sonra, bu bakışım sırasında, ayrı zamanların çakışmasından apayrı bir zaman mı doğdu pek bilemiyorum ama, birdenbire kendimle göz göze geldim."
Hasan Ali Toptaş