Monna Rosa, siyah güller, ak güller
Geyvenin gülleri ve beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah, senin yüzünden kana batacak
Monna Rosa siyah güller, ak güller
Ulur aya karşı kirli çakallar
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa
Kimsin sen?
Başkalarının olmanı istediğin kişi olmak için neden
bu savaşın kendinle?
Toplum baskılarına ve insanlara boyun eğmek
Seni yolundan çıkartır
Sıradanlaştırır
Mutsuz ederler seni
Sürüklerler oradan oraya...
Nedendir boşa çaban
Yaşa kendin için
Kendi özünde ne istersen
O’nu yaşa.
Yeter ki yaşamayı bil
Ama asla başkaları için değil.
Zamanını biliyormuş gibi
Peşinden koşarsın
Her yeni günün ardından
Hayat geçiyor sevgili
Anları yaşamadan
Her an değerli
Vakit dar
Her şeyi yaşayalım
Tez vakitte
Bir an ayırma beni yanından
Dursan bile yeter
İstemem fazla bir şey
Bir kahve, bir kadeh şarap
Bir de sen ol yanımda
Fazla bir şey istemem
Zaman dolmadan
Yaşa yanı başımda
Yeter bana
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yârim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedî tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir karadelikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar