Yıllar geçti Manuel Valadares. Şimdi 48 yaşındayım ve zaman zaman, özlemimde, hep bir çocuk olduğum izlenimine kapılıyorum. Birden ortaya çıkıverecekmişsin, bana artist resimleri ve bilyeler getirecekmişsin gibi geliyor. Hayatın sevilecek yanlarını bana sen öğrettin, sevgili Portuga’m. Şimdi bilye ve artist resmi dağıtma sırası bende, çünkü sevgisiz hayatın hiçbir anlamı yok. Ara sıra sevgimle mutluyum, ara sıra da yanılıyorum; bu daha sık oluyor.
Şeker Portakalı - José Mauro de Vasconcelos
“İnsanları çok sevmeyi sevmiyorum. Sevince de ölmelerinden korkuyorum.”
Sayfa 58Kitabı okuyor
Sakin ol, her şey su gibi akıp gidecek.
Sayfa 202 - Can Yayınları
"- Seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre boyunca hiç durmadan laflamak isterdim.
-Benzinimiz yeter mi ki?
- Yalancıktan doldurursak yeter. "
Sayfa 157
Kimse beni sevmediğinden herkes bana vurmak için bahane arıyor..
"Zeze"
Ah Zeze, sana sarılmak isterdim. :(
"Ruhu çok ağrıyordu, her zaman gülüyor olmuş olsa bile."
Başka bir güneşten bahsediyorum… Düşlerimiz uyansın diye göğsümüzde uyandırdığımız güneşten.
Sayfa 71
"Kötü kalplisin Zezé. Yılan gibi kötüsün."
Sayfa 50 - Can Sanat yayınları. 146. BaskıKitabı okuyor
“Elimden gelse seninle,sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum. "
"Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz ? "
"Gider gibi yaparız. "