Hepimiz Mu'nun çocuklarıydık.
Bir gün dağılıp, gücümüzü kaybettik.
Şimdi o gücü geri almanın zamanı geldi!
Hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktım ;
sen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın...
Türkler "Barak" derlerdi, kara tüylü köpeğe,
Böyle ad verirlerdi, büyük soylu köpeğe.
Aslında efsaneler, bir köpek anarlardı.
Onu da köpeklerin, atası sayarlardı.
Bu köpek soylu idi, çok büyük boylu idi,
Av çoban köpekleri, hep onun oğlu idi.
Kuzey-batı Asya'da güya "İt-Barak" vardı,
Türklerse İç Asyada, onlara uzaklardı.
Başları köpek imiş, vücutları insanmış,
Renkleriyse karaymış, sanki Kara Şeytanmış.
Kadınları güzelmiş, Türklerden kaçmaz imiş,
İlaç sürünürlermiş, ok mızrak batmaz imiş.
Destanda denilmiş ki, Oğuz-Han yenilmişti,
Bir adaya sığınıp toplanıp derilmişti.
On yedi sene sonra, Oğuz onları yendi.
Kadınlar yardım etti, orada savaş dindi.
Oğuz bu bölgeleri, "Kıpçak-Beğ❞e il verdi,
Bunun için Türkler de, oraya "Kıpçak" derdi...
Oğuz Kağan Destanı
Türkler, diyarın en güçlü savaşçılarıydı, korkusuz ve zekiydiler. Yeni nesil kurtları oluşturmak için aradığı kanın, bu topraklarda olma ihtimali çok yüksekti.
Uğruna savaştığım onca dostum yüzüstü bıraktı ve her yeni günde, son nefesini verme umuduyla uyandım.
Kurdun soyundan gelenler! Bir kurt gibi savaşacak ve onları kurt kapanında geberteceğiz!
