Asla beraber olamayacağız.
Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.
Aynı masada oturmayacağız.
Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.
Belki bir gün son kez görüşeceğiz, ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.
Son kez el ele gezeceğiz, belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.
Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız
Son sözleri vereceğiz birbirimize.
Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
Ermişin Bahçesi
Hayat umutlarımızı ve arzularımızı yıprattı.Kalplerimiz sıkıntılı ve biz anlayamıyoruz.
ermiş, ölüm üzerine
"Gözleri geceyle sınırlanmış ve gündüzleri kör bakan baykuş, aydınlığın gizeminden peçeyi kaldıramaz.
Eğer ölümün ruhunu gerçekten kavrayabilmek istiyorsanız,kalbinizi tam anlamıyla hayatın gövdesine açın.
Çünkü hayat ve ölüm, tıpkı nehir ile deniz gibi Bir'dir.
Umut ve tutkularınızın derinliklerinde, sizin öte ile ilgili sessiz bilginiz yatar."
ermiş,acı üzerine
"-Acınız idrakinizi kapalayan kabuğunuzun kırılmasıdır.
Nasıl ki bir meyvenin yüreğinin görebilmesi için kabuğunun çatlaması gerekir,acı da sizin için öyledir."