Hayat yolculuğu
Hayatı hep tren yolculuğuna benzetmişimdir. Başlangıcı ve bitişi olan bir yolculuk. Oradan oraya giderken geçen zamana, değişen havaya ve bambaşka hayatlara şahit oluyoruz. Kah güneşli kah yağmurlu anlarla, gece olunca peşini bırakmayan karanlıklarla ilerliyorsun. İstasyona geldiğinde vakti gelene veda edip sana eşlik edecek olanlarla yolculuğuna devam edeceksin. Bavuluna yeni yeni hikayeler, yaşanmışlıklar eklenecek. Öyle ya herkesin yolculuğu kendine has oluveriyor işte. Trenin camından dönüp geriye baktığında anlayacaksın ki, yolumuz belli ve oradan geçmeden buraya gelemeyecektin. Yolculuğumuz devam ederken, bize güzelliklerini sunan bir yol ve bunun şükründe olan bir yolcu olabilmek nasip olsun.
Manasızlıklar taşlarının üzerinden..
Kibir, hırs, beklenti, sabırsızlık bir bir akıp gitti ruhumdan. Ardımda kaldı zihin mekanizmam, algılarım, bilgilerim, öğrendiklerim, ezberlerim. Her adımda yeni bir kelime öğrenip, öğrendiklerimi birleştirip seni anlatan, sence cümlelerle kökü sağlam, ikimiz için yeni bir hayat ağacı büyütüyorum.
Dokuz Yayıncılık
Hayatın yeniliklerine açık olmamak mı yoksa yaşamına çok bağlı olmak mı? Başka şehir demek yeni insanlar, yeni hayat, yeni düzen demek. Bunların hepsi beni çok korkutuyor. Sevdiğim insanlardan uzaklaşma fikri beni çok korkutuyor. Kimi zaman yalnızlıktan ağlamak üzere olduğum okulumdan ayrılma fikri -çok sevdiğim hocalarımdan ötürü- beni korkutuyor. İstemiyorum. Acaba bunlar sağlıksız bağlanma örnekleri mi normal şeyler mi?
24 haziran
"Bir Bizlik Hikayesi"
Kitabından alıntıdır.
Vaktiniz hayrolsun.
Haziran'ın bitimiydi yeniden doğacaktı güneşim. Kimseler bilmesede yeniden kalkacak ve yürümeye devam edecektim. Bilmezdim kalp yarası nedir hiç sormadım kendime . Artık yeni bir hayat besteleyeceğim. Ölümlerden dönmüş olsamda bile bile ölümlere yürümüş olsamda dost diye sırtımı taşlara vermiş olsamda artık tekrar yürüyeceğim. Yarım dizelere değil bir ömürlük şiirlere adayacağım inşaAllah kendimi. Şimdi bir dolunayın altında sıcak bir geceden yazıyordum bu satırları. Hava ne kadar sıcak olsada gökyüzü serin geliyor bana. Bilirsiniz herkes aynı göğe bakar ama gökyüzünde aynı şeyi göremez aynı şeyi alamaz..."
Diyordu kendine yine aynı uçurumun kenarında bilmiyoruz izliyoruz sadece o gizli hazineye varmak mıydı muradı acaba? Biliyordu kaçtıklarıyla sınanacağını ve biliyordu ki kaçarak bir yere varamayacağını. Şimdi görmek gerek acaba samimi olmak mı niyeti yoksa samimiyet postuna bürünmüş birisi miydi..?
Öğrenmek hep zihnimize yeni şeyler almak değil , bazen bildiklerimizi unutmak demektir
Sayfa 26Kitabı okudu
