Yolun ortasında küçük bir çocuk dileniyor. Etrafından araçlar geçiyor. Hava buz gibi. Çocukcağız donuyor. Üzerinde bir mont bile yok. Yırtık pırtık bir kazak, pantolon ve ayakkabı. İnsanlar acıyıp para veriyor çocuğa. İş çıkışı saati trafik bir hayli yoğun. Fakat yol kenarında park etmiş, siyah mercedesin içindeki takım elbiseli adam hasılattan ek
HER İNSAN BİR HABERDİR
"Her doğan bir çocuk haber getirir.
Hafızasıni kaybetmiş,bir köşeye büzülerek zavallı zavallı oturan bir kişinin yüzünde bile tuhaf bir haber vardır. En büyük haber,benim varlığımın sebebi benim varlığımı bir saçma olmaktan çıkaracak haber,Allah'ın var olduğu haberi,elbet bu haberi verecek üstün insanlar ve şartlar olacaktır."
Sayfa 75
Zavallı kadın itaat etmeyi çocuk yaşından beri çok iyi öğrenmişti. Çocukluğundan bu yana gördüğü tüm kadınlar gibi o da efendisine boyun eğmişti, karşı gelmek bir kadın için eşyanın doğasına aykırıydı.
Sayfa 110 - Cem YayıneviKitabı okudu
Okumak! Ahmet Cemil bunun üzerine neler kurmuş ne ümitler beslemişti! Sanki onu kitaplarıyla rahat bırakacaklardı. Zavallı çocuk!
Sayfa 38Kitabı okuyor
Avluya inen merdivenlerde durdu, oğlunu görmek istediğini söyledi; Dorgeville’in soylu ve cömert yüreği ondan bu son avunmayı çok görmedi; getirildi çocuk hemen; Virginie oğlunu kucağına aldı, bağrına bastı, öptü, öptü... ama biraz sonra ruhunda bir gevşeme oldu. Belki de durumunun dehşet verici görünümü sebebiyle, birden bütün şefkat duygularını bir yana itti, zavallı çocuğu kendi elleriyle boğup attı bir kenara.
Sayfa 29Kitabı okuyor
Bırak Beni Haykırayım
Ben en hakîr bir insanı kardeş sayan bir rûhum;
Bende esîr yaratmayan bir Tanrı'ya îman var;
Paçavralar altındaki yoksul beni yaralar;
Mazlumların intikamı olmak için doğmuşum.
Volkan söner, lâkin benim alevlerim eksilmez;
Bora geçer, lâkin benim köpüklerim kesilmez.
Bırak beni haykırayım, susarsam sen mâtem et;
Unutma ki şâirleri haykırmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir;
Zaman ona kan damlayan dişlerini gösterir,
Bu zavallı sürü için ne merhamet, ne hukuk;
Yalnız bir sert bakışlı göz, yalnız ağır bir yumruk!..
Mehmet Emin Yurdakul
Zavallı kalbime hasta bir çocuk gibi bakıyorum hep onu memnun etmeye çabalıyorum..
Yalnızca endişeleri ve anlaşılmaz hayalleriyle uğraşan insan, hep rahiplerin oyuncağı oldu; bu rahipler, başkaları adına düşünme ve onların tutum ve davranışlarını, yani yaratılışını düzenleme hakkını kendileri için korudular. Bundan dolayı, insan, hep tecrübesiz bir çocuk, cesaretsiz bir esir, düşünmekten korkan ve ecdadının bıraktığı dehlizlerden, dolambaçlı çıkmaz yollardan kendisini asla kurtaramamış bir alık oldu ve öylece kaldı. Zavallı insan, kendisini, ancak peygamberlerin efsanevi hikayeleriyle tanımış olduğu tanrılarının boyunduruğu altında inlemeye zorunlu sandı.
Bu peygamberler, bu rahipler, bu din babaları insanı inanç bağlarıyla sımsıkı bağladıktan sonra, onların yol göstericileri (hüdaventleri) oldular.
Ya da onu, yeryüzünde, yol göstericileri oldukları tanrılardan daha az korkunç olmayan zorbaların mutlak saltanatına teslim ettiler.
Sayfa 70Kitabı okuyor
