Gogol'dan yine alegorik bir anlatımdan , absürd mizahla yapılan bir yergiden oluşan bir hikaye. Burun. Sabah kalktığında burnunun yerinde olmadığını gören adamımız burnunun peşine düşüyor. Saçma geliyor dimi kulağa, evet, çünkü saçma.
Gogol bu kısa hikayeyi 1835'te yazdığında bir dergiye yayınlansın diye gönderiyor ama derginin cevabı, "hadi ordan" oluyor. Ama bu öyküdeki eleştiriyi görebilen Puşkin hemen alıp kendi dergisinde yayınlıyor. Peki nedir bu eleştiriler? Toplumdaki ve sistemdeki çarpıklıklardan, yozlaşmadan, gündelik hayatın çekilmezliğinden, insan davranışlarına yani burnunun önündeki herşeyi eleştiriyor Gogol. Kim ne derse desin dünyada bu tür saçmalıklar oluyor diyor yazar. Evet, dünyadaki saçmalıkları düşününce insan, "harbiden bu mu olmuyacak?" demiyor değil.
Kitabın bir çok yayınevinden baskısı var ben Tutku Yayınevinden Enver Günsel çevirisini okudum 64 sayfacık, merak eden okuyabilir. Kitabı alamayanlar için hikayeyi yorumda paylaşıyorum.
Friedrich Wilhelm Nietzsche Alman filolog, filozof, kültür eleştirmeni, şair ve bestecisidir. Felsefesi ironi ve metaforlarla doludur. Nietzsche’nin felsefe öğretisi, kendi çağına tümden bir karşı çıkış olarak görülmektedir. İnsanı akılcılıktan kurtarıp kendisi üzerinde düşünmeye yöneltmeye çalışır. Böylelikle üst insanı bulmayı hedefler.
184 syf.
10/10 puan verdi
"Birini eleştirmek istediğin zaman, bu dünyada herkesin SENİN KADAR AVANTAJLI olmadığını düşün..."
(Muhteşem Gatsby , giriş )
Geçmişindeki yarım kalmış aşkını tekrar yaşama umudu ile beklemiş , hayatı sırlarla dolu bir adamın hikayesi.
Hikayeden o kadar çok etkilendim ki , etrafındaki herkese "DOSTUM" diyen bu adam! İhtiyacı
Hemen hemen her yazar kendi alanı dışında da kitaplar yazmayı dener az sayıda da olsa. Bu kitap da hemen tüm romanları organize suçlar hakkında olan Mario Puzo'nun alan-dışını denediği bir roman. Bu yüzden de birçok acemilik mevcut romanda. İnandırıcılık sorunları, büyük mantık hataları ve karmaşa hakim kitaba ama bir yandan da oldukça sürükleyici. Kitabın son 300 sayfasını bugün tek seferde okudum örneğin. Romanın en önemsenmesi gereken yanı Puzo'nun romandaki hayali başkan Kennedy ile John F. Kennedy arasında alegori kurması. Bu roman sayesinde Puzo'nun The Godfather roman ve film senaryosunda bol bol atıf yaptığı Kennedy'yi gittikçe diktatörleşen ama buna bir ölçüde mecbur bırakılan bir başkan olarak gördüğünü keşfediyoruz. Amerikalıların, iyi bir başkan olduğu konusunda hemfikir olduğu Kennedy için Mario Puzo "Doğru ama o kadar da basit değil." fikrini inşa ediyor romanda.
Dördüncü K, benzer romanları olan John Grisham'ın birçok romanını da çeviren Enver Günsel'in başarılı çevirisiyle de kendini okutuyor. Papa suikastı gibi çok önemli bir meselenin, nükleer bomba patlamasının bile yan olay düzeyinde işlendiği kitap macera temasında çok basit kalıyor. Diğer yandan siyaset dünyasına dair gözlem ve mesajları açısından da kalite arz ediyor.
bugüne kadar öğrendiklerinizi bildiklerinizi bir kenara bırakıp tarafsız okuyabilirseniz çok akıcı etkisi uzun süre geçmiyor. Bildiklerimizin hepsi başkalarının tam bilmediklerini bize aktarmasından ibaret. Hep bi kafa karışıklığı
Peygamber sonrası sunni-şii bölünmesini hikaye tarzında
olayların bilinen tarafı yanında bilinmeyen tarafını da tarafsız
bir gözle anlatılmış olup zihinleri zorlayan okunması gereken bir
eser.