Kuşlar da yalnız uçar bazen. Özgürce süzülürler bulutların arasından. Ve bitin bir gökyüzü kuşlarındır. Ama hiçbir kuş gökyüzünde yaşayamaz! Yaşamak için konmaya ihtiyaçları vardır. Bazen bir ağaca, bazen toprağa... Ben sana rahatça konabileceğin tek daldım; şimdi kırıldım.
Çoğaltırım o gölgenin ufkunda
Ayçiçeklerini ve yalnızlığı
Şimdi her ayrılık kanlı bir bahar
Orada, işte tam orada
Bir özsuyu çeşmesidir ki, ruhum
Neylesin uçmayı bilmeyen kuşlar
"Ne kadar uyusak da Azrail uyandıracak... Allah'ım sabah ne güzel, yeşil yapraklar, ötüşen kuşlar, esen meltem ne güzel. Ey gönlüme huzur veren Rabb'im, Sana, Kitabına, Peygamberine bütün benliğimle inanıyorum, şu kızcağıza akıl ver..."