İnsanın bilinç düzeyi yükseldikçe kendi ölümüne ilişkin duyduğu endişe ve acı artar. İnsan ancak kendi ölümlülüğünün bilincine vardığında dünyadaki varlığı bir anlam kazanır.
Demokratik değiş-tokuş çağında bakışın pırıltısı yok olmuş, eşyanın tılsımı bozulmuş, nihayet bir kimlik kartına, bir bilgisayar kaydına, bir seyirlik görüntüye dönüşmüştur hersey
Her insan kendine uygun görünen bir rolü benimser ve bu rolün arkasına gizlenir. Böylece gerçek kişiliklerini sürekli saklayarak rollerini oynayan bir insanlar kümesidir modern toplum. Kierkegaard’ın “kamu” kavramı bu tür bir toplumu betimler.
Birinin ölümünden bahsedildiğinde bu “biri” hiçbir zaman insanın bizzat kendisi olarak düşünülmez. Ölüm daima bir başkasına, “ötekine” ait bir gerçeklik olarak algılanır.
Sayfa 31 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Anarsistler bedeni, ürettigi bütün istekleriyle birlikte, isgalci güçlerden kurtarmak istiyorlar. "Devrimci bilincin devrimci bedenden geçmedigi sürece bir aldatma oldugunu söyleyip erkek iktidarina karsi ayaklanan kadinlardan, terrorist normallige karsi ayaklanan escinsellerden, yetiskinlerin patolojik otoritesine karsi ayaklanan genclerden yana tavir koyuyorlar. Cinselligon müstehcenlik olmadigini, nasil müstehcenligin kadinlarin mal olarak pazarlanmasi oldugunu, anarsistlerin çiplakliktan ve sehvetten yana oldugunu, gercek ask ve bedenin kabulu ile kadinin pazarlanmasi ve sömürülmesi arasinda bir dark oldugunu söylüyorlar.
Gelecek imkansız olarak düşünülürse, ebediyete götürür.
Sayfa 121