Hubeyb b. Adî
Hubeyb'in imanı kuvvette, uzaklıkta, ateşte ve ışıkta güneş gibiydi...
Kendisinden ışık isteyen herkesi aydınlatıyor ve ısınmak isteyen herkesi ısıtıyordu.
Fakat ona yaklaşıp da meydan okuyanı yakıp eritiyordu.
Sayfa 303Kitabı okuyor
kîrye elêison
güneş açıldı
buhur yandıktan sonra
meryem anaya mum yakıyorum
başsız gözden korkarak
ayios o teos
ayiosis ishiros
ayios atânatos
eleision imâs
Sayfa 26 - oṃ maṇi padme hūm̐ ᅳ kilise.Kitabı okuyor
güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrâhîm
güneşi evime sokan kim
asaf hâlet
Kalbimin boğazıma kadar yorgun olduğu demlerdeyim
sabah ezanı okunacak uyumam gerekiyor beceremiyorum.
Acımla zafer hissedip mutlu olan insanların bayramı mübarek gecesi aydın gündüzü bensiz olsun.
Güneş başka çiçek için doğsun.
Ben soldum benim için emek etmeye gerek yok artık
çaba ve naz makamından düşeli çok oldu
"Ne halin varsa gör" dediği yerdeyim...
Ne sevgim ilgim sığabildi gününe
Ne de stemime tahammül edebildin.
Artık ben köprüden önceki son çıkışta
hayatından çekilecek setteyim.
Vazgeç beni parmak ucuyla tutmaktan
Ya sıkıca sarıl ya bırak git "ne halim varsa göreyim"
Çok yakıştı sana bensizlik
Gülüp geçecek zaferdesin.
...diğer bir gün gözlerinin önüne bütün güzelliklerini döker; bulutların arasında nazlı nazlı yüzen bir ay, türlü renklerin yangınları içinde ufuklardan çekilip giden bir güneş, etekleri denizlere dökülmüş yeşil dağlar gösterir; "Sev! Bu tabiatı sev!.." der...
Hâlık-ı Vâhid'den başka kim Güneş'i Arzlılara musahhar bir hizmetkâr eder?
Sayfa 235
