"Halbuki toprak böyle değil; o insanlığın en güvendiği unsurdur. Saadetini, refahını, emmiyetini ona bağlamıştır. Onu her zaman itaatli, müşfik veyahut hiç olmazsa lakayt ve sakin görmeye alışmışızdır. Toprağın sarsılması işte bu emniyetin yıkılmasıdır ve bir dost tarafından hançerlenmeye benzeyen vahim bir hali vardır. Onun için denizden gelen tehlike karşısında atik ve cesaretli kesilem insan, topraktan gelen tehlike karşısında maneviyatını kaybetmiş bir sürü şekline giriyor."
Şahane bir yolculuktu
Eldivenler, hikayeler
Eldıvenlerle başlayan kısa metrajlı filmler izler gibi okudum yine yaşattı her şekliyle, eldivenleri görünce bende ağladım..
Sonrasında geride kalanlar için acı ve ıstırapla geçen günler; kimi kayıp kimi var ama yok olan karakterle gerçek hayatı kelimelere döken yazarın yine bende farklı yeri olacak bir eser...
Hatice kardeşini işkenceden sonra kaybedince yaşadıkları, hissettikleri nasılda tanıdık geldi bana, hayat yine bir yerlerde acıları birleştiriyor yaşarken ben, yasayan birininden okumak tam anlamıyla bu işte dediğim;
“Kendimi yangından çıkmış, her tarafı yanık içinde bir hasta gibi hissediyorum. Her gün etimden bir kat daha yanmış deri soyuyorlar sanki, bu elbette acı veriyor bana, o günkü çilen bitse de biliyorsun ertesi gün senden bir kat daha soyulacağını, bir ertesi gün bir daha, bir kat daha...ta ki yepyeni bir deriye kavuşup etin taze bir tenle kaplanana kadar...bunun böyle süreceğini... biliyorsun...”
Ama bende biliyorum ki insan canından birini kaybedince zaman orda duruyor...
Teşekkürler
Kalemınin kıymeti bilinsin ümidiyle:) 
Murathan Mungan
