Leonardo, Mona Lisa'nın yüzüne daha fazla bakamadı, kafasını çevirdi. Hüzünlenmişti. Dalgın dalgın perdenin arasından sızan parlak günışığına baktı. Sanki tüm renklerini odanın içine yaymak istiyordu günışığı. İşte o anda Leonardo gerçek yaşama döndüğünü hissetti. Artık kolu kanadı kırılmış, çekingen ve acınacak bir insandı.