Hep kendimdim şimdiye kadar. Benim acım, benim yasım, benim gidenim,benim ölenim, benim çukurum, ben, ben, ben… Sonra Servi teyzenin dedikleri geldi aklıma. Başkasının yarasına merhem olup kendi yaranı iyileştirmek… Cız etti içim, belki de kuyu sandığım kendimdim , kendime düşmüştüm, kendimden başkasına kördüm.
Sayfa 169