Ne ceng û şer, şeva tarî, ne mêranî, ne Kurdistan
Dilê min zexm û nêrîn e bila her cih be goristan
Ne ma govend, ne ma zurne, ne ahenga dilê xortan
Keser û giş kul û nale, bi xem mehdik bi xem Botan
Ji hêlkê ax û hawar e, ji hêlkê xwîn û kortal e
Ji hêlkê laşê xortan in, ji hêlkê dengê qertal e
Ji hêlkê zaroyên sêwî, ji hêlkê jin û jinûbî ne
Ji
Ben gülmenin sevgiyi arttırdığına o günlerde inandım.
İnsanlar birbirlerine gülüyorlarsa aralarında nefret, birbirleriyle
gülüyorlarsa aralarında sevgi çoğalıyordu.
O gece sevginin karşılıklı oturup birbirinin yüzüne bakmak olmadığını,bilakis yan yana oturup aynı noktada ortak bir hedefe bakmak olduğunu anlamıştım.
Dünya kavgasını gönülden sürüp çıkarınca orada hakikat (veya Allah) kendini gösterir. Hayattan maksat da zaten gönülleri böyle aydınlatmak değil midir?