Hastanedeki ilk günüm de kolay olmamıştı. Her yer çok parlak, çok soğuk gelmişti ve aşırı rahatsız hissetmiştim. İlk vardiyamın sonunda zihnimdeki kuşkucu ses, korkunç bir hata yaptığımı sayıklayıp durmuştu. Bana farenin deliğine kaçtığı gibi kendi memleketime kaçmamı söylemişti çünkü en güvenli ve en kolay seçenek buydu. Ona neredeyse inanıyordum. Ama sonra arkamı dönmüş ve... Süpermen’inkiyle yarışacak kadar geniş ve sert bir bedene toslamıştım.
"Bu kadar elem gerçek olamaz, mutlaka sonunda biri bunların bir şaka olduğunu söyleyecek bize." Sonra o biçare canın çırpınışlarını, çırpınışlarının dinişini gördüm. Arkamı dönmek, yok olmak istedim..
Benliklerinde özgüvensiz olduklarından zorbaca davranırlar; gizliden gizliye hırslı ve saldırgan olduklarını örtmek için aşırı dostça yaklaşırlar ya da kötü ruhlarını gizlemek için sürekli şaka yaparlar.