Aile terapisti Jaime Raser, Raising Children You Can Live With (Birlikte Yaşayabileceğiniz Çocuklar Yetiştirmek) adlı kitabında şöyle diyor: “Ebeveynlik bir bireyin üzerinde kontrol sağlamak için düzenlenmiş teknikler ve işlemler dizisi değildir. Bu ebeveyn ve çocuk arasında özel bir ilişkidir.”
Hayatımın en mutlu ânıymış, bilmiyordum.
MEÇHUL ŞEHZADE: DELİ KURT
Olay Örgüsü
1403 yılının sonlarıdır. Üstü örtülü bir kağnı gecenin karanlığında ilerlemektedir. Genç bir atlı tedirgin bir şekilde kağnıyı yönetmektedir. Kağnıda Yıldırım Bayazıd'ın oğlu İsa Beğ'in eşi Bala Hatun vardır. Bala Hatun hamiledir. Osmanlı sipahisi Çakır Ağa onu sütanasının evine götürmektedir.
. . Sözcükler , Jean Paul Sartre . .
Şöyle bir sirkelenip yaşadığımız hayatı, nefes aldığımız dünyayı sorgulayacağımiz bir okumanın beklediği kitap Kuklacı..
O anne karnındayken babasindan şiddet görmeye, hatta annesinin gördüğü şiddetten bir bacağı engelli olarak hayata bir sıfır yenik başlamış. Annenin de kötü kadın olarak namı bilinir...
Babasının şiddetleri her daim devam eder ve bu şiddet Kuklac'ının her geçen gün o çocuk ruhunda derin yaralar açar.
Geçmiş ile bugün arasında geçen zaman diliminde belleksiz bir baba ile hayatını sorgularken ruhunda açılan o yaraların kanamaya başlaması onu baba katili olmaya kadar götürür. Zaten yaşadığı adada kendi gibi "horların" dışında kimseyle sağlıklı bir iletişimide yoktur.
Yinede hayalinde horların olmadığı, kralların bulunmadığı herkesin eşit şartlarda yaşadığı adaya gitmek vardır.
Bu hayalini gerçekleştirmek adaya gitme isteği halkı uyandırma korkusuyla uygun bulunmayıp onu idam sehpasına kadar götürür. O delidir,sağlıklı düşünemez çünkü...
Idam sehpasının kuklacı tarafından kendi elleriyle devleti erkana yapması ayrı bir ironiydi benim için.
Delimiydi gerçekten, aklı ona oyunmu oynuyordu, âşıkmiydi sahiden yoksa sandığı şey aşkmıydı...
Vurucu finaliyle velhasıl kelam kendimize bile itiraf edemediğimiz maskelerimiz yokmu, başka birilerinin eline verdiğimiz iplerimiz varmı diye dönüp kendimizi sorgulatan kitaplardan biriydi benim için..
emre timur
Çocukluk haklarını gereğince yaşayamamış olan kişi, o dönemde karşılanmamış isteklerini, yetişkinliğe ulaşıp ana-baba olduğunda çocuklarına yöneltmeye başlayabilir. Bu durumda ise ana-baba ve çocuk rolleri yer değiştirir. Çocuk, ana-babasının çocuksu isteklerine katlanmak, bazen de bu istekleri karşılamak durumunda kalır.
Otorite görünümü ardında anne ya da babanın çocuğa nazlandıkları, ilgiyi üzerlerine toplamaya çalıştıkları, onlara dert anlattıkları ve hatta bazı uç durumlarda, şaşkınlığa düşen çocuğu yetersizlikle suçladıkları sık gözlemlenen örneklerdendir. Bu koşullarda yetişen bir çocuk ileride anne ya da baba olduğunda benzer davranışları kendi çocuğuna yöneltir. Geleneksel yapı varlığını koruduğu sürece bu örüntü kendi içinde tutarlı bir biçimde kuşaktan kuşağa aktarılmıştır. Ancak, toplumsal değişimin başladığı gruplarda bu süreç durdurulmuş ve yalnız ana-baba ve çocuk ilişkilerinde değil, çoğu toplumsal kurumlarda, otorite ile otoriteye bağımlı olanlar arasında, her iki tarafın da birbirinden beklentilerinin aynı olmasının yarattığı bir çatışma olgusuna neden olmuştur.
"anne ile baba arasında da duygusal ve cinsel, güçlü bir ilişki vardır.. çocuk kendi varlığından bağımsız bu bağı algılar, onu hayal eder, onu ister; adını koyamasa da onu büyüdüğünde elde etmeyi beklediği amacı olarak görür.."
Sayfa 56 - ayrıntı
