Aşk bu,
İnsanın canını hem acıtır, hem yakar.
Yaşanması gizlemekten daha zor.
Belki ölüyorsun, belki sığınıyorsun.
Yüreğinde onca düşler.
Taşıyorsun, içinden hıçkırıyorsun.
Bir yerlere doğru varmak istiyorsun.
Ama hayata geç kalıyorsun.
Sevmek miydi, sevilmek mi?
Hangi rüzgar alıp götürür seni.
Bir yerde milat olmalı.
Hayallerle süpüreceğin o son durak.
Ne de olsa her şey kara toprak.
İşte sen o an sesleri duyuyorsun.
Kulağın yüreğine hükmetmez.
Çünkü sevdiğini belli ediyorsun.
Kudret Alkan / Yazar
Mevsimlerden geçerken ismim karalanmış.
Sen tut gönlümü, sen yaşa ifadelerimi.
Benimle birlikte yol al.
Güneyden kuzeye, kuzeyden güneye.
Bir yıldızın şekliyle.
Kalbime doğru demir at.
Bir çocuğun gözleriyle.
Kudret Alkan / Yazar
Kaderi bıçaklamak.
Masum bir silahın perdesinde.
Sen kılıf bulursun belki.
Belki de aşkı bir kez daha yaşarsın.
Ne de olsa ölümdür,
Yeni başlangıçların hikayesi.
Kudret Alkan / Yazar
Masum bir aşkın gövdesinde,
İntihar çiçekleri kokuyor.
Varlıkla yokluk bir olmuş.
Her iki yakada da insan olmak.
Belki de yağmurun gövdesine tutunmak.
Sen yok musun?
Baharı gözlerinin içinden okumak.
Yangının ismi sensin.
Seninle açılıyor güneşin külleri.
Sen başka, ben başka şehirlerde.
Birlikte aşkı kovalıyoruz.
İnsanlar ömürlerinden tükenirken,
Biz bu aşkta nefes alıyoruz.
Kudret Alkan / Yazar
Sevmek ayrı bir rüzgardı.
Hani seni alıp götüren.
Seni okşayan, seninle olan.
Yüreğinin derinliğinde varlığıyla dolan.
Sevmek başkaydı dostum.
Öyle ki, var olan duygulardan.
Öyle ki, nedenlerle ayakta kalan.
Kudret Alkan / Yazar
Yollar sana mahkum.
Nereden çıkarım,
Ya da sevmeye nereden başlarım.
Beni bul, son kez olsun benimle ol.
Tutkular duygulardan taşıyor.
Yüreğim yağmurlu ve çocuksu.
Aklım desen çoktan bulutsu.
Kudret Alkan / Yazar