İnce bir buz üzeninde yürümek gibidir aşk,
Altinda kaynayan volkanlara inat, dans ettirir insana...
Buradaki insanlar dünyayı yasaklar dünyası haline getirmişlerdi. Katlanılmaz bir ketlemeler zinciri... Her şey ayıp, her şey günah... Ayıplanma, toplumca dışlanma korkusu yapışmıştı ruhuma ve onca yıldan sonra atamamıştım içimden. Bilinçaltımda hüküm süren yasakların çoğu, köklerini bu evden alıyorlardı. Böyle bir ortamdan nasıl bir roman yaşanmışlığı çıkardı? Nasıl gelişebilirdi insanların ince duyarlılıkları? Ruhsal derinliği, düşünsel çeşitliliği gelişmemiş bir toplumda nasıl bekleyebilirdik ki iyi romanlar?
Sayfa 13 - AdamKitabı okudu
Erselik Çiçek
eve giriyorum bu her şey değil
yakamda kocaman bir günebakan
alıyor o çiçeği verip aynayı
öptükçe öpüyorum dudaklarından
gülüyor ağzında bir aslanağzı
kuşanıyorum denizi bu da bir şey mi
beynimde bile o hınzır şeytan
uyanırken mersin’i nasıl bir sabah
onun da ağzında bir aslanağzı
öperken öpmeyi dudak dudaklarından
ağzımda gülüyor Ülker’in ağzı
Özdemir İnce
Sayfa 86Kitabı okudu
Ecem ile serimiz sona eriyor
Bir göz yanılması baktığımızı görememek insanın hayatını mahveder mi? Hele ki vicdan yükü ağırdır. Susturmak istediğin kalbin ise…
Bir yanlış anlamayla başlayan olaylar bizim iki deli fişeğimizi nerdeyse uçurumun kenarına getirdi… ee bizim de yürekler ağzımızda tabi… Ah Cem, Ecem’in yüreğinin kapanmayan yarasısın sen. Bu nasıl bir acı çekiş nasıl
hasremyayınevi
