Zweig, bu kitabında annesi ve bir günde kalbini açıverdiği, en sevdiği insan ilan ettiği yabancı bir adamın ihanetiyle sarsılan bir çocuğun yüreğine dokunuyordu. Peşinen itiraf etmeliyim ki yine ihanete uğrayan yüreğin tarafında, onun hüznünde buldum kendimi ki hıçkırıkları boğazında düğümlenirken, annesinin karşısında güçlü bir duruş sergileme
Leon Werth'e
Bu kitabı bir büyüğe ithaf ettiğim için küçüklerden beni bağışlamalarını diliyorum. Bunun için, çok önemli nedenlerim var: Bu büyük adam şu dünyada en iyi arkadaşımdır. İkinci nedenim: Bu büyük adam her şeyi anlayabilir, çocuk kitaplarını bile. Üçüncü nedenim ise: Bu büyük adam, Fransa'da aç yaşıyor ve üşüyor; teselliye ihtiyacı var. Eğer bu nedenler yeterli görünmezse, ben de kitabımı, bu büyük adamlar bir zaman çocuktu ya, işte ona ithaf ederim. Bütün büyükler bir zamanlar çocuktu (ama pek azı hatırlar bunu). İthafımı düzeltiyorum:
Çocuk olduğu zamanki
Leon Werth'e