Yabancı bir gezgini yanlış yola yönlendirip onu orada tek başına bırakmak zalimce bir davranış da, insanın kendi içindeki patikalarda kaybolmasına neden olmak daha masum olabilir mi? Dışarıda yol alan gezginin bir avuntusu vardır, ilerledikçe etraftaki görüntü değişir ve her değişmeyle içinde bir çıkış yolu ümidi doğar, kendi içindeki yollarda ilerlemeye çalışan biri için durum farklıdır, dar bir bölgeye sıkışmıştır, dışına çıkamayacağı bir döngüye düştüğünü çabuk fark eder, onun durumu daha vahimdir.
Yabancı bir gezgini yanlış yola yönlendirip onu orada tek başına bırakmak zalimce bir davranış da, insanın kendi içindeki patikalarda kaybolmasına neden olmak daha masum olabilir mi? Dışarıda yol alan gezginin bir avuntusu vardır, ilerledikçe etraftaki görüntü değişir ve her değişmeyle içinde bir çıkış yolu ümidi doğar; kendi içindeki yollarda ilerlemeye çalışan biri için durum farklıdır, dar bir bölgeye sıkışmıştır; dışına çıkamayacağı bir döngüye düştüğünü çabuk fark eder, onun durumu daha vahimdir.
Başkalarına yollarını şaşırtan eninde sonunda kendi yolunu da şaşırır kanıma göre.
Ne yapıyorum ben? Onu kandırıyor muyum? Hiç değil, bu anlamsız olur. Gönlünü mü çalıyorum? Hiç değil, sevdiğim kızın gönlünün kendisinde kalmasından emin olmayı yeğlerim. Peki ne yapıyorum ben?
Kalbinin bir benzerini kendim için şekillendiriyorum. Ressam, sevdiğinin resmini yapar, ona zevk verir bu; heykeltıraş da sevdiğini biçimlendirir. Benim yaptığım da budur, ancak tinsel anlamda. O benim böyle bir resmim olduğunu bilmiyor ve aslında benim ikiyüzlülüğüm burada yatıyor.
Çay masası yanındaki kanepede oturuyor, ben de onun yanında; elimi tutuyor, başı bir sürü düşünceyle yüklü, omuzuma yaslanmış. Bana öylesine yakın ama öylesine de uzak. Kendini bana teslim ediyor, ama bana ait değil yine de.
Aşk mı bu? Hiç değil.
Bugün küçük bir mektup ona, benim kendi durumumu anlatarak ruhunun tadı hakkında bir anıştırma sunacak. Doğru yöntem budur. Ve benim sahip olduğum şey yöntemdir; bunun için teşekkür ediyorum size, daha önce sevdiğim değerli genç kızlar.
Cordelia'ya karşı dilediğim gibi olmamı sağlayan son derece uyumlu ruhumu size borçluyum. Sizi şükranla anıyorum, bu şeref size ait: Genç kızların kendilerinden daima bir şeyler öğrenilebilecek, doğuştan öğretmenler olduklarım hiç aklımdan çıkarmayacağım hiçbir şey öğrenmeseniz, nasıl kandırılacaklarını öğrenirsiniz çünkü bu, en iyi, kızların kendilerinden öğrenilir.
Ne denli yaşlansam da, bir erkeğin ancak bir genç kızdan bir şey öğrenemeyecek kadar yaşlandığı zaman sonunun geleceğini asla unutmayacağım.