Sahi sizin (bizim) kaç dostumuz var
Baba ve oğul konuşuyorlarmış. Babası oğluna sormuş, "Senin kaç tane dostun var?"
Oğlan cevap vermiş: "Ohooo yüzlerce..."
Babası oğluna açıklamış.
"Bak oğlum" demiş insanın bir sürü arkadaşı olabilir ama yüzlerce dostu olamaz. Dost dediğin diğer arkadaşlara benzemez. İnsanın hayatı boyunca ancak 1 ya da 2 tane dostu
Babamı götürdüler. Gece. Bizim odamızın da ışığını yaktılar. Ağabeyimle ben uyandık. Ama ben gözlerimi açamadım, beyaz beyaz ışıklar gördüm. Sonra annem geldi. Sesini duydum. "Çocukları uyandıracaksınız!" dedi onlara. Kardeşim ağlamaya başladı. Annem onu kucağına aldı.
Sabah olunca annem evi topladı. Yerdeki kitapları kaldırdı. Babamın arkadaşları geldi. Bize çikolata verdiler. Çikolata yedik.
Sayfa 12 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
hayatın bu safhası çok boktan.. =\
Babamın, yakın arkadaşları birer birer ölürken ne kadar yalnızlaştığını anladım.
Sayfa 28Kitabı okudu
Babamın bir sözü vardır: "Ayakkabı boyacısı olabilirsin, yeter ki en iyisi olmaya bak," der.
Ali telefonda. "Anne, birisi aradı. Beyoğlu'ndaki babamın adı verilen resim galerisinin önüne yaptığımız rölyefleri atmışlar, kıyamamış almış gitmiş, ilgilenmemizi istiyor." Nasıl yani? "Kemal Sunal Resim Galerisi…" Bakan, arkadaşları, sevenleri, ailesinin katılımıyla görkemli bir açılışla hizmete sunulmadı mı? Hepimiz toplanıp O'na olan saygımızı, sevgimizi ölümsüzleştirmek için orada hazır bulunmadık mı? O, sanatı ve yaşantısıyla örnek bir insan değil miydi? O'nun için ne yapsak azdı hani? Ya arayan yanlış anlattı, ya da Ali anlayamadı… Ali verilen numarayı aradı. Bina satılmış, tadilata girmiş. İçerideki eşyalar, molozlarla birlikte kapının önüne atılmış, kamyona yüklenmek için bekliyormuş. Galerinin temizlik görevlisi O'na duyduğu hayranlık ve saygısından dolayı bu görüntüye dayanamamış. Ali'nin telefonunu bulup haber vermiş. Hemen oraya bir kamyonet gönderdik. Aylarca üstünde sabahlara kadar çalışılan rölyefleri ve O'na ait fotoğrafları aldırdık. Ali donmuş kalmıştı. Çalışmanın, yaptığı işe saygı duymanın, ailesine ve dostlarına dürüstlükle bağlı olmanın, yıllarca vergi rekortmenleri arasında üst sıralarda yerini almanın nasıl değerlendirildiğini anlamaya çalışıyordu… Bu konuyu tartışacak muhatap yoktu. Kimse ne olduğunu bilmiyor, merak da etmiyordu… Bize haber veren, ismini bile bilmediğimiz dostumuza teşekkürler…
Sayfa 105 - Doğan KitapKitabı okudu
İlmin, öğrenmenin ve düşüncenin zevkine erken vardım ben. Saatlerce onları dinle, kafam karmakarışık olurdu. Onlarca soru birikirdi zihnimde. Arkadaşları gidince, hızlıca babamın yanına gider, önünde diz çöker, sorularımı ona sorardım. Benim yaşımdaki birinin ilgilenmemesi gereken konularla ilgili sorularımı babam, anlayabileceğim bir şekilde anlatır, bir taraftan da gururla başımı okşardı. Bazı geceler dışarıya çıktığımı, evimizin önünde ağacın tepesinden gökyüzünün derinliklerine baktığımı hatırlıyorum.
Sayfa 9Kitabı okudu
Benim dedemin babası 8 sene askerlik yapmış..
O zamanlar askerlik süreleri böyleymiş.. (1850'lere denk geliyor sanırım)
Bir defasında ordu ile Üsküdar Ayrılıkçeşme'den yola çıkıp Musul'a kadar yürümüşler.
Zaten oraya Ayrılıkçeşme denmesinin sebebi de bu imiş.
Her 50-60 kilometrede bir yiyecek içecek tedarik depoları varmış.
İlk
