Böyle bir aşk sürdürülemez diyorlar bana. Ama sürdürülebilirliği nasıl değerlendirmeli? Sürdürülebilir olan neden iyi olsun? Sürmek neden yanmaktan daha iyi olsun?
iki sözcük vardır: Pothos, burada olmayan varlığa duyulan istek, bir de Himeros, buradaki varlığa duyulan istek, daha yakıcısı.
Arada bir, sadık değilimdir. Canlı kalmanın koşuludur bu; öyle ya, unutmasaydım, ölürdüm.
Roland Barthes daha
ellili yıllarda şöyle diyordu: “yürümek belki de en sıradan, en basit -mitolojik açıdan- eylemdir. Her düş, her ideal imaj, her toplumsal promosyon önce ayaklan ortadan kaldırır (portrede olsun, otomobilde olsun)”
Aşk alanında, en keskin acılar bilinenden çok görülenden gelir...
Hiçbir şey seni kurtarmaz, zavallı!
Görüyorum ki, hiçbir şey bizi kurtarmaz..
Sayfa 119
sevilmeden sevilende kendimi görürüm, kendi mutsuzluğumun devinilerini bulurum onda, ama, bu kez, bu mutsuzluğun etken öznesi ben olurum; aynı zamanda hem kurban, hem cellat olduğumu duyarım...
Sayfa 119
beni deli eden bir özne olmaktır, özne olmaktan kurtulamamaktır. Ben bir başkası değilim: bunu dehşetle saptarım...
Sayfa 112
Deliyim ben: özgün olduğumdan değil, her türlü toplumsallıktan kopmuş olduğumdan. Öteki insanlar, değişik derecelerde, hep bir şeylerin savunucusudur, bense hiçbir şeyin, kendi deliliğimin bile askeri değilim: toplumsallaştırmam...
Sayfa 112