doğmak, kanıtlanamaz, doğumu kanıtlayamazsın. benim seni sevişimi kanıtlayamazsın. sevmek önadadır, kim tutarsa elinde kalır. müzik kesilir, bir çocuk oyununda olduğu gibi sevmek kimin elindeyse o yanar, oyundışı kalır, geri çekilişin adını koyamazsın, kalbinde kelepir bir aşkla kendine sığınılacak evler tutmak için sokak sokak dolaşırsın.
Sayfa 73
"Eğer bir insan, milyonlarca yıldızın arasındaki tek bir gezegende yetişen bir çiçeği severse, bu onu mutlu etmeye yetecektir. Çünkü yıldızlara baktığında, Benim çiçeğim oralarda bir yerde, diyebilir."
"Gözünü kapatıp, gördüklerini sevebiliyorsun o zaman :)
"Geçen sene okumaya başladığım kitabın ilk sözleri şöyleydi;
Bir düşünün; Bitkiler sizi görüyor. Yanlarına gidip gitmediğinizi anlarlar, yanlarında durduğunuzu bilirler. Hatta üzerinizde ki gömleğin mavi mi yoksa kırmızı mı olduğunu bile bilirler. Bitkiler, sizin benim gibi çevrelerini resimler halinde görmezler elbette. Saçları seyrekleşmiş, orta yaşlı gözlüklü bi adamla, kıvırcık kahverengi saçlı güleç yüzlü küçük bir kızı birbirinden ayırt edemezler! Ama ışığı bizim gibi renk ve biçimde görürler"
Sonra şunu düşündüm;
Kalp açıklığıyla ve yargılardan uzak baktığımızda, bitkilerinde saflığından zerre kadar farkımız yok. Birini görmek istediğinizde ( özünü görmekten söz ediyorum) saçı, kaşı, gözü farketmeden içinde ki ışığı sezebiliyoruz! Gözünü kapatıp, gördüklerini sevebiliyorsun o zaman :)
“Geceleri gökyüzüne baktığında, yıldızlardan birinde benim yaşadığımı ve orada gülüyor olduğumu bileceksin. Bu yüzden sana sanki bütün yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek. Bütün dünyada yalnızca senin gülen yıldızların olacak."
Orada, sundurmada diz çöken büyükanne dedi ki, "Köpek Yıldızı'nı hatırlayacak mısın, Küçük Ağaç? Akşam karanlığında baktığımızı?" Hatırlayacağımı söyledim. Ve büyükanne dedi ki "Nerede olursan ol -nerede olduğun önemli değil- akşam karanlığında Köpek Yıldızı'na bak. Büyükbaba ile ben de bakıyor olacağız. Seni hatırlayacağız." Ona benim de hatırlayacağımı söyledim.
Sayfa 220Kitabı okudu
