Kitap belki bütünü ile yaşamın içinden çıkmış ama kitabın anlatımın tek düze olması büyük bir olumsuzluk olmuş. Halbuki ne de güzel bir içerik! Belki beş belki on yıl sonra kitap içerindeki yaşamın çoktan unutulduğunu görme ihtimali olur mu bilmiyorum ama kitap saklanmalı. Keyifli okumalar
Kağıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim; 'Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kağıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz?'
Ayfer Tunç'tan çok farklı bir kitap...nostalji kitabı alıp sizi eskilere götürüyor....tebessümle okuyorsunuz adeta geçmişe doğru yolculuğa çıkmak gibi.
Ayfer Tunç'un kitabı beni çocukluğuma götürdü.Kitapta 1970 yıllardaki çocukların oynadığı oyunlardan, okullardaki eğitime, radyo ve televizyondan filmlere, müzik zevkimize, giyim kuşağımızı, okuma alışkanlıklarımıza, arkadaşlıklara, evlilik seçimlerine ve hazırlıklarına, doğum ve ölüme, bayramlarımıza, yemek kültürümüze, alışveriş ile hediye verme alışkanlığımıza, iletişim yöntemlerimize bir çok konu çok güzel anlatılmıştır.Geçmişi özlemle anmak isteyenlere tavsiye ederim.
Bu kitap Samsun’da geçiyor! Öncelikle bunu söylemem lazım. Ancak Ayfer Tunç, neredeyse civardaki bütün şehirlerin ismini zikretse de bir defa bile Samsun adını kullanmıyor. Lakin röportajında söylüyor Samsun olduğunu. Zaten bölgenin tek ‘Deliler Hastanesi’ ile Saat Kulesi gibi ayrıştırıcı mekanların yanında, yazıldığı dönemde tek büyükşehir
88 doğumluyum ve çocukluğum 90'lı yıllarda geçti. Bu kitap ise 70'leri anlatıyor. Fakat kitapta anlatılan çoğu şeyi kendi çocukluğumdan hatırlıyorum. İnanılmaz eğlenceli ve duygulu bir kitap. Sadece yazarın taraflı üslubunu sevmedim. O nedenle puanım 9. Fakat içerik 10 kesinlikle. Yakın tarihi yaşamak isteyen herkese tavsiye ederim.
