ÜSTÜN IRK: Altın, Pırlanta
Maddelere, nesnelere, olaylara anlam yüklememizi ve bu anlamları zaman içerisinde değiştirmemizi biraz garip buluyorum. Bir zamanlar deniz kabukları çok değerliymiş mesela. Birkaç deniz kabuğu karşılığında çuvallar dolusu buğday alınabiliyormuş. Ya da alüminyum bir zamanlar altından daha değerliymiş. Zenginler evlerine gelen en önemli misafirlerine alüminyum çatal kaşıklarını çıkarıyormuş. Altını değerli kılan nedir? Ya da hangi aklı başında bir canlı gramın ancak beşte biri bir ağırlık ölçüsüyle ölçülebilecek kadar küçük ve parlak bir taş parçasına birkaç aylık çalışmasının bedelini yatırır.
İnsandan başka hiçbir canlı yiyecek dışındaki bir nesneye itibar etmez. Bir hayvana elinizde bulunan herhangi bir şeyi attığınızda gider hemen koklar ve yiyecek bir şey olmadığını gördüğünde döner. Bir köpeğin, kedinin hatta civcivin bile yiyecek dışındaki bir nesneye ilgi göstermesini sağlayamazsınız. Ancak insan denen canlı minicik bir taşa bir oda dolusu yiyecek almasına yetecek kadar para öder. Peki, tamam yine de en zeki canlı türü biziz. 
Denedik Olmadı 
Füsun Genç
Silivri’deki sakin denizin sergilediği o hoş manzara bizi durdurdu. Dalgalar hafif hafif sahile vururken deniz kabukları toplamaktan, sürüler halinde giden yunusları seyretmekten öyle keyif aldık ki!
Çok üzülmeyin diyor ...
Deniz kıyısında oynuyorlardı, - sonra dalga geldi ve oyuncaklarını ellerinden alıp derinlere çekti: şimdi ağlıyorlar.
Oysa aynı dalga yeni oyuncaklar getirecek onlara ve rengârenk yeni deniz kabukları yığacak önlerine!
Ruhunun ışıklı derinliğinden geçtim
Haberin ola
Hava aydınlik sen karanlık
Sahile vurun deniz kabukları misali
Dinliyorum sadece
#Âdemîî
Ama birine, herhangi birine sormak istediğim bir soru vardı: Birine karşı saçma sapan bir şey yaptığı için öfkelenirken aynı zamanda onu tüm kalbinizi nasıl sevebiliyordunuz?
Sayfa 96Kitabı okudu
