1950 'li yıllarda Erzurum'un Sadık Efendi diye bir müftüsü varmış, bizim büyüklerimiz bu müftü Efendi'nin hatıralarını sürekli anlatırlar. Sadık Efendi'nin en büyük özelliği ne zaman Hz. Peygamber' in (sallallahu aleyhi ve sellemin) adını ağzına alsa dilini dudaklarının kenarında sürmesiymiş. Bir gün merak edip sormuşlar: "Müftü Efendi neden Hz. Muhammed deyince böyle yapıyorsunuz?
Sadık Efendi demiş ki:" Efendimiz'in adı ağızlara şerbet ve şekerdir. Ben onun adını andıkça ağzım tatlanıyor, bunun için böyle yapıyorum. "
Çalışkan öğrenci demek, koşmaz, oynamaz, atlayıp sıçramaz, ağırbaşlı, efendi çocuk demektir. Hatta biraz sünepe, sümsük bile olur. Bu yüzden ben kimi öğretmenler ve subaylarca yadırganan bir çocuktum.