Seni kendimden tanıdım çocuk;
Yüreği sürekli çiğnenen bir yol
Gövdesi acılardan acılara köprü ..
Biraz öfke, biraz umut, çokca onur
Olan kendimden.
Eğildim öptüm yıkık alnından
Uzaktın, kıyamadım sessizliğine
Biraz daha dedim içimden, biraz daha;
Gün olur, onuru güzel çocuk Acı da yakışır insanın yüreğine…
herkesin akrebi kör yelkovanı sağır
benim saatim yüreğime ayarlı…
Sayfa 53Kitabı okuyor
bütün mevsimler seninle ilkyaz..
Sayfa 51Kitabı okuyor
Ölülerimizi özledim,
Söylesem suç olur mu?
Saysam birer birer, ansam
Adlarını, yaşlarını, sonlarını ...
Başlangıçlar bulunur mu?
Seni yalnız bıraktım diye
Mezarından bile koşarak geliyorum eve.
şimdi ben bunca şiiri
yazdım da ayrılıklar mı bitti.
Sayfa 43Kitabı okuyor
seni sevincin hanesinden
düşüren dünya
başladı beni de bir kenara atmaya…
Sayfa 42Kitabı okuyor
Bugün bu şiiri Şükrü Erbaş'tan canlı dinlemek...
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke yalan söylüyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke saygıyla zorbasını seviyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke kendi ruhunu taşlıyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke acısından kaçıyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke merhametini korkuyla boğuyor.
biz nasıl yeni bir zaman yaratacağız
biz nasıl bu çürümeden arınacağız
biz nasıl birbirimizin onurunu koruyacağız
biz nasıl özgürlüğümüzü hatırlayacağız
biz nasıl evlerin ağıtını göreceğiz
biz nasıl kendi şarkımızı söyleyeceğiz
biz nasıl çocuklarımıza inanacağız
biz nasıl başkalarının masalını seveceğiz
biz nasıl gözyaşımızla güzelleşeceğiz
biz nasıl tanrıyı yeryüzüne indireceğiz.
bu yıkıcı bir yalnızlık