Silahı neden kendisine çevirdiğini ise bilmiyoruz. Belki ölüm ona, varoluşunun veremediği mutlak bir şifa olarak göründü. Bu denli sevdiği yaşamı terk etmedi, yaşamın öteki yarısına giden yolculuğa çıktı. İsteyen buna delilik de diyebilir.
Sayfa 22Kitabı okudu
Bu yapıtlara dikkatle yaklaşanlar, bunları yaratan kişinin dünyadaki mutluluğu derinlemesine hissettiğini sanır. Kısaca bu resimleri gören, Van Gogh'u, yalnızlığın, parasızlığın ve hastalığın köşeye sıkıştırdığını düşünemez.
Sayfa 17Kitabı okudu
"...Kendime soruyorum, neden gökyüzünde ışıldayan bu noktalar, Fransa haritasındaki gibi ulaşılabilir olmasın? Trenler bizi nasıl Trascon ya da Rouen'e ulaştırırsa, ölüm de bizi bir yıldıza ulaştırabilir"
Sayfa 12Kitabı okudu
Yalnız krizleri sırasında acı çekmesi ve bu acılardan kurtulur kurtulmaz şunları dilemesi de hayli ilginçtir:
"İyice belirginleşen hastalığım, henüz Paris'teyken içime yerleşmeye başladı. Yaşama dair inancımı yitirmedim, aksiliklere rağmen inatla, yaşama isteğini sürdürme gayretindeydim. Aslında yaşam felsefem şuydu: "İşte mutluluk ve mutsuzluk arasındaki fark! Ölüm ya da yok olmak. Ölüm de yaşam kadar yararlıdır..."
Sayfa 12Kitabı okudu
Dünya barışı için bütün politikacıları öl*ürün. Halklar birbirleriyle anlaşır zaten. Dünya barışı için bütün politikacıları öl*ürün. Halklar birbirleriyle anlaşır zaten. Dünya barışı için bütün politikacıları öl*ürün. Halklar birbirleriyle anlaşır zaten.
