"... sürekli değişen, hiç kalıcı ve samimi olmayan insan ilişkileri. Şeytan görsün hepsinin yüzünü!"
Ah Milena… Denize düşmüşüz sanki, elimizde olmadan oradan oraya sürükleniyoruz… Boğulmuyorsak, bu da kötülük olsun diyedir. Hergün yazma diye yakarmıştım geçenlerde, yalanım yoktu, içten bir dilekti bu, korkuyordum mektuplarından, rahatlıyordum mektup gelmeyince; bir mektubunu görünce masamın üstünde, bütün gücümü toparlamam gerekiyordu, gücüm hiç ama hiç yetmiyordu- gene de: Bugün şu iki kartın gelemseydi mutsuz olacaktım, hem de ne türlü. Sağol Milena.
Söyle kim üzdü seni bu kadar;
Seçtiklerin mi vazgeçtiklerin mi?
Franz Kafka
Korkunç bir yorgunluk olur bu… Ancak akıl hastanesinde dinlenebilir insan; gözünü sabahtan akşama kadar bir yere dikip oturarak…
Sayfa 60Kitabı okuyor
Kız kardeşlerim sadece kısmen benden taraf olurlardı.
Sayfa 42
