Ne?
Ve ne öldürmüştü seni?
Tarifsiz ayrılıkların mı?
Dalinda sararmış umutların mı? Bu insanlık hâlleri mi? Alamadığın ilk nefes mi?
Her şeyi vardı ama hayalleri, coşkusu, ilgisi yoktu. Yaşıyordu, sadece yaşamak adına yaşıyordu, vazife gibi.
Hayat gece, hayat sessizlik, hayat yalnızlık!"
Öldürmeyin be! Çok basit. Bir insanın hayatını Tanrı nasıl verdiyse bırakın öyle de geri alsın. Azrail gibi dolaşmayın.
Kendini iyi hissetmek için insanın mezarlıklara kaçması garip gelebilir ama sessizlik, ağaçlar ve ölümün huzuru vardı burada. İnsanın yolunun sonunu bilmesi iyi bir şey.
Sayfa 80Kitabı okudu
İnsan bir şeyi kaybetmeyeyim derken her şeyini kaybettiğinin de farkına geç variyor.
Sayfa 79Kitabı okudu