YENİ MEKÂN KONUR SOKAK
Töre İdarehanesi
Dündar Ağabey için çıkartılan özel sayının hazırlıkları Kızılay Konur sokakta Töre'nin yazıhanesinde hazırlanmış. Ankara'ya döndüğümde İbrahim ve Sadi ağabeyler de o büroya gidip gelmeye başlamıştı. Ben zaten sekiz aydır geceleri orada kalmaktaydım. Böylece Balgat ve Dışkapı'da yaşanan tuzlu maceralar kapanmıştı. Töre dergisi ve Devlet gazetesi temmuz ayından itibaren aynı mekânı kullanmaya başladılar. Bu iki derginin ortaklığında Töre-Devlet yayınevi kurulmuş, ilk kitabı da Necmettin Hacıeminoğlu'nun Milliyetçi Eğitim Sistemi olmuştu. İkinci kitap olarak Dündar ağabeyin yazılarının toparlanması ile Mesele oldu. Mesele'nin hazırlanması, yayını vs. tamamen Mahir'in gayretleri ile olmuştur. Konur sokağa gelişimizle birlikte Meriç Coşkun arkadaşımız da Orman Bakanlığındaki mesai saatleri dışındaki zamanını bizimle birlikte burada geçirmeye başlamıştı. Daktilo yazımı ve tashihlere yardımcı oluyordu. Töre dergisi Emine Işınsu sahipliğinde İskender Öksüz kontrolünde ve Mustafa Karapınar'ın büro yönetiminde çıkıyordu. Burada bir oda Emine Işınsu'ya, bir oda da Töre dergisine verildi. Bir oda Sadi Somuncuoğlu ve İbrahim Metin'e tahsis edildi. Sadi ağabey gazetenin genel yayın müdürlüğünü resmen üstlendi ve devamlı büroda bulunmaya başladı. Somuncuoğlu o dönemlerde ayrıca MHP Genel Sekreter Yardımcılığı görevini de sürdürmekteydi. Devlet'te çalışan olarak sadece ben vardım.
Aylık Türkçü Dergi: Ötüken
15 Ocak 1964'te Ötüken dergisinin ilk sayısı çıktı. Ötüken başlığı altında "Her Ayın On beşinde Çıkar, Fikir ve Ülkü Dergisi" ibaresi bulunuyordu. Derginin sahibi Atsız, sorumlu yazı işleri müdürü Mustafa Kayabek'ti. Ötüken doğrudan doğruya Atsız'ın sahipliğinde çıkan son dergiydi. Ölüm tarihi
Kapitalizm: milleti yok kabul ediyor. Sosyalizm: ferdi yok kabul ediyor, sınıfı var kabul ediyor. Bunların ikisinin de İslâm-Türk cemiyetinde yeri yoktur. (Necmettin Hacıeminoğlu)
Atsız Armağanı: Atsız'ı sevenler 1974 yılında onun için bir armağan çıkarmak istediler. Mustafa Kafalı olayı şöyle anlatıyor: "1974 yılıydı. İstanbul'da, bizim evdeyiz. Çay içiyoruz. Hanım, çay getirip götürüyor. Necmettin Hacıeminoğlu, Mehmet Eröz, Erol Güngör ve ben, memleket ahvali üzerine konuşuyorduk. O konuşmalar sırasında,
Yankılar: 12 Aralık 1975 tarihli birçok gazete Atsız'ın ölüm haberini veriyordu. Milliyet, Haber ve Cumhuriyet'te kısaca. "Gazeteci, yazar ve şair Nihal Atsız, dün akşam İstanbul'da hayata gözlerini yummuştur. 70 yaşında vefat eden Atsız, evli ve 2 çocuk babasıydı. Cenazesi yarın toprağa verilecektir." Ve arkadan
Milliyetçilik diğer milletlerle dostluğu değil, onlara karşı ölçüsüz hayranlığı ve millî yapıyla bağdaşmayan taklitciliği reddeder.
