Ben, bir insan,
Ben, Türk şairi komünist Nâzım Hikmet ben
Tepeden tırnağa iman,
Tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibaret ben…
Gelgelelim,
Beter, bize kısmetmiş.
Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
Susmak ve beklemek, müthiş
Genciz, namlu gibi,
Ve çatal yürek,
Barışa, bayrama hasret
Uykulara, derin, kaygısız, rahat,
Otuziki dişimizle gülmeğe,
Doyasıya sevişmeğe, yemeğe...
Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
Sayfa 31 - Metis yayınlarıKitabı okudu
Ben inanırım
Susan babalara
Annelerin yaşama telaşına
Bir çocuğun beklerken
Terleyen yüreğine
Yolların tükenmez birer
Hasret katarı olduğuna
İnanırım, ölümün bir gün
Bizi de güzelleştireceğine..
Müslüman dünyasında da eskidendi…
Eskidenmiş o: Boston’da bir çocuk kaçırılınca Hamburg’daki halkın uyku yüzüne hasret kalışı. Eskidenmiş, Paris’te bir adam balondan düşüp San Francisco’luların yas tutması.
Sayfa 86 - ÖtekiKitabı okudu
Neyin içinde isem aksine hasret duyarım.
