"Ah! Kadınlar, kadınlar!" diye haykırdı deneyimli asker Ne kadar hayalperest olduklarını iyi bilirim, gizemli olduğunu inandıkları her şeye hayranlık duyarlar.
Çocuklara bazen şöyle diyorum:
Hayâlperest olmayın. Hep sükût-ı hayâle uğrarsınız. Ayağınız yer tutmaz. Gerçeklerden kaçar kaçar hayâllerinize sığınır, hayâl kurduğunuz sürece doyar, tatmin olur, ama başarmanız gereken küçücük işleri bile altedemezsiniz.
Ben kendim, pek farkında değildim, var olduğumun, var olabileceğimin ve varlığımı sürdürebileceğimin.
Korktum bundan ve hayatın kendisinden.
Görülmek istemedim,
Varlığımın bilinmesini istemedim.
Solgun, zayıf ve dalgın oldum.
Konuşmak istemedim ki kimse
sesimi tanımasın, görmek istemedim ki
kimse beni görmesin.
Yürürken kendimi duvara yapıştırdım
sessizce uzaklaşan bir gölge gibi.
...
Görülmek istemedim,
Varlığımın bilinmesini istemedim.
Solgun,zayıf ve dalgın oldum.
Konuşmak istemedim ki kimse
Sesimi tanımasın, görmek istemedim ki
Kimse beni görmesin.
Yürürken kendimi duvara yapıştırdım
Sessizce uzaklaşan bir gölge gibi...
“Etrafınıza bir bakın.Sizin için yalnızca bir tehlike var burada:Şiir”
Nerudo kalemine bile duygu katıyordu. Esperanza'nın (umudun) rengi olduğunu düşündüğü için yeşil mürekkeple yazmayı tercih ediyordu.