Kendi olma mücadelesi
“Sadece kendimi var etmek istedim her şeyimle. Hepsi bu. Kimsenin bana saldırmasına gerek yok aslında. Kendi olma mücadelesi yeterince büyük bir ceza.”
Sayfa 41Kitabı okudu
Camille Claudel
Söylesene, neden kırlarda değilim, neden neşeyle koşmuyorum, üzerimde tül gibi incecik bir elbise. Yabani çiçekler, usul usul akan bir dere, baharın, tazenin kokusu, aşk… Hepsi de bana çok fazla uzak.
Sayfa 42Kitabı okudu
Deprem
Kendi ülkemde bir acının yabancısıyım. Bu öyle insanın kendini karşısındakinin yerine koyup da anlayacağı, içinde hissedeceği cinsten bir şey değil. Elin İsviçrelisi onca deneyimiyle o an buralara benden çok daha ait.
Deprem
Kendi korkumu hatırladıkça yüzüm kızarıyor utançtan. Oysa ölümüne gerçekti benimki de. Yine de burada, tüm korkuların korkulduğu ve artık korkulacak hiçbir şeyin kalmadığı bu yerde, insanları taşlaşmış, taşları tozlaşmış bu yerde benim yaşadıklarım nasıl da önemsiz ve şımarıkça kalıyor.
Deprem bölgesine giriş
Kesif bir koku var ortalıkta, ölümün kokusu.
……
Thomas yanıma geldiğinde kahredici bir kanıksamışlıkla “Tak maskeni” diye sesleniyor. Gözlerimin sorduğu soruyu yanıtlıyor. “Her yerde böyle kokar.”
Sayfa 25Kitabı okudu
Ruhumu tatmin etmeyen bir işi tembelce sürdürmek, anlamsız bir nişanlılıkta inat etmek hayata küskün bir ihtiyarlık değil de ne?
Sayfa 23Kitabı okudu