Ağlamak da çok kere resmi bir vazifedir.
Dirilik öyle bir şey yürekte
Sevinçle çırpınır
Kavak yelleri eser insanın başında
İnsanoğlu kızar öfkelenir savaşır
Halk için girişilen savaşta
O korkulu sevincin
Öfkenin kıymetini bil
Bil ki bu
Budur işte
Güneş yalnız dirileri ısıtır
Güneşin kıymetini bil.
Sayfa 16Kitabı okudu
Ne güzel geçmişti bütün bir yaz
Başımda kavak yelleri esen o yaz
Bense hanımeli kadar beyaz
Çalmıştınız kalbimi bilmeden biraz
Nasıl da koşuşurduk bahçelerde
Şarkı söylerdik mehtaplı gecelerde
Sen bana ben sana komşu evlerde
kök sarmaşıklar gibi sarıldık o yaz....
Sayfa 70Kitabı okudu
Yalnızlığın içinde nihayet birine nazlanmak ihtiyacını duyarak acı acı gülümsedim; içimi çekerek:
- Gitmeliyim... Hayırlısıyla canımı kurtarıp gitmeliyim, dedim.
Kamışları kavak boyu uzar giderdi Çukurovanın. Göl kıyılarında, berdilerin tozakları gün ışığı gibi ışık saçarak dökülürdü sulara. Bütün Çukurova tepeden tırnağa nergis açardı. Gece gündüz yelleri nergis kokardı Çukurovanın. Bir belalı işti Çukurova. Akçadeniz dalga vururdu. Akköpüklü.
Sayfa 290Kitabı okudu
